Պրաս սոխը կամ ինչպես ընդունված է այն անվանել նաեւ պրաս, սավզա, Հայաստանում օգտագործվել է վաղ ժամանակներից, սակայն ներկայումս կամաց-կամաց մոռացության է մատնվում։ Այն լինում է երկու տեսակ՝ տեղական, որը նեղ տերեւներով է եւ Միջերկրական ծովի ավազանից ներմուծված, որի տերեւներն ավելի մսալի են, իսկ սոխուկները՝ հյութալի։ Սննդի մեջ պիտանի են նրանց թարմ տերեւները (հետագայում փայտանում են), իսկ սոխուկները՝ աղցանի ձեւով։ Չորացրած վիճակում այն օգտագործվում է որպես համեմունք։ Պրաս սոխն ունի համային բարձր հատկություններ, ախորժաբեր է եւ օժտված է մարսողական ուղու, լյարդի, լեղապարկի գործունեությունն ակտիվացնող հատկությամբ։ Այն հարուստ է շատ օգտակար նյութերով, այդ թվում՝ մի շարք վիտամիններով եւ կարոտինով, ինչպես նաեւ պարունակում է կալցիում, երկաթ, ֆոսֆոր, մագնեզիում, հարուստ է ասկորբինաթթվով, հանքային աղերով եւ յուրահատուկ բակտերիասպան հատկություն ունեցող եթերային նյութերով։ Ժողովրդական բժշկության մեջ օգտագործվել է գիրացման դեմ, ինչպես նաեւ հոդացավերի ու երիկամների քարերի բուժման համար։ Շնորհիվ մեծ քանակության կալիումական աղի, այն օգտակար է ոչ միայն գիրության, այլեւ ռեւմատիզմի բուժման համար: Այն հակացուցված է միայն ստամոքսի եւ 12-մատնյա աղու հիվանդությունների ժամանակ:
Պրաս սոխը կարելի է պահեստել ձմռան համար, անհրաժեշտ է միայն թաղել ավազի մեջ եւ պահել մառանի սառը մասում:
Պրաս սոխի մի առանձնահատկությունն էլ նրանում է, որ այն ցրտադիմացկուն է, աճը դադարում է միայն 25 աստիճանից բարձր ցրտահարության դեպքում, եւ այսպիսով անընդհատ աճելով՝ հնարավորություն է ստեղծվում թարմ պրաս սոխից օգտվել մինչեւ ուշ աշուն։ Սա մեծ առավելություն է, քանի որ այդ ժամանակաշրջանում թարմ բանջարեղենը սկսում է պակասել։
Պատրաստեց ԱՆՈՒՇ ՄԱԹԵՎՈՍՅԱՆԸ
«Առավոտ» օրաթերթ
07.11..2015
Այդ ի՞նչ ցրտահարության տեսակ է` 25 աստիճանից բարձ: Մի քիչ լուսավորեք, խնդրում եմ: Շնորհակալություն: