Արմեն Ռուստամյանը հստակեցնում է, թե ովքեր եւ ինչի համար
պիտի Դաշնակցության ոտքերը լվան, ջուրը խմեն
Դուք է՞լ եք կարծում, որ մարդիկ ամեն օր պետք է Դաշնակցության ոտքերը լվանան, ջուրը խմեն, եւ ընդհանրապես՝ ինչպե՞ս եք մեկնաբանում Հրանտ Բագրատյանի այն քննադատությունը, որ 1918-1920թ. դուք հանրապետությունից բան չեք թողել:
«Առավոտի» հետ զրույցում մեր այս հարցին ՀՅԴ խմբակցության ղեկավար Արմեն Ռուստամյանը պատասխանեց. «Ուղղակի ինձ ապշեցնում է, որ այդ կալիբրի անձնավորությունը կարող է այդ աստիճանի չհարգել իր իսկ սեփական պատմությունը: Սա Դաշնակցության պատմությունը չի, չէ՞: 1918-20 թվականը ողջ ժողովրդի պատմությունն է, էդքանը մարդիկ չեն հասկացել: Ես չեմ էլ պատկերացնում մի ազգային պատկանելություն ունեցող անհատ, որ այդքան չսիրի իր անցած կենսագրությունն ու պատմությունը, ինչքան ոմանք դա դրսեւորում են: Սա է իմ ամենամեծ ցավը: Այսքան վատաբանել, փնովել մեր անցյալը, մեր կենսագրությունը ոչ մի տեղ չեմ հանդիպել: Որեւէ լուրջ, իրեն հարգող ազգի ներկայացուցիչ այսպիսի բան երբեք իրեն թույլ չի տա: Ո՞ւմ օգտին է այդ ամեն ինչը, ինչ ինքն ասում է: Դրա համար իրեն մի շատ պարզ հարց տվեցին՝ Առաջին հանրապետությունը չլիներ՝ դու ի՞նչ էիր կառավարելու: Դու ի՞նչն էիր կառավարելու, որ Դաշնակցությունը այդպես ամեն ինչ փլուզել է, կործանել է: Դաշնակցությունը զրոյից բան է ստեղծել: Դաշնակցությունը եկել է՝ պետություն չի եղել, ոչինչ չի եղել: Դուք եկել եք՝ պետություն կար արդեն: Էդ պետությունն ո՞վ է ստեղծել, ՀՀՇ չկար էն ժամանակ, ինքն էլ չկար: Ստեղծել է Դաշնակցությունը: Բա ամոթ է, չէ՞, էս հարցերը անընդհատ աղավաղել, այդ ձեւով սերունդ դաստիարակել, ո՞ւմ է պետք այդ մոտեցումը: Մենք դրանով լավությո՞ւն ենք անում մեր սերնդին, ազգային գաղափարախոսություն ու ազգային դաստիարակությո՞ւն ենք տալիս: Հետո էլ ասում ենք՝ ինչի են թողնում գնում էս երկրից, ինչի են ուրիշի պետություններն ընդունում, մերը չեն ընդունում: Սա ամենամեծ անարգանքն է պետականության հանդեպ, այ, սրա մասին պետք է իրենք մտածեն: Դրա համար այդձեւիները, այո՛, պիտի Դաշնակցության ոտքերը լվան՝ ջուրը խմեն:
Դաշնակցությունը չլիներ՝ էս պետությունը չէր լինի: Սա փաստ է՝ որքան էլ ուզում են եւ ինչ ձեւ ուզում են աղավաղեն, արդյունքը դա է, չէ՞: Եթե մտնեն դետալների մեջ, թե 18 թվին ով ինչ արեց՝ թող մի հատ հլը Արամ Մանուկյանի նման մարդ ցույց տան, որ իրենց մոտ եղել է, Քաջազնունու նման մարդ ցույց տան, Սիմոն Վրացյանի նման մարդ ցույց տան, Ավետիս Ահարոնյանի նման ցույց տան: Այսպես կարող եմ շարունակել՝ Հովհաննես Թումանյան, Վահան Տերյան, Լեւոն Շանթ եւ այլն: Տե՛ս ինչի մասին է խոսք գնում. Դաշնակցական, դրա կեսի կեսը ունե՞ն, որ խոսում են, ամոթ է, չէ՞»:
Կարդացեք նաև
Մեր դիտարկմանը, որ ձեզ շատ են քննադատում, որ այն ժամանակվա Դաշնակցությունը հիմիկվա Դաշնակցության հետ ոչ մի կապ չունի՝ նա պատասխանեց. «Հիմա էլ ասում են՝ այն ժամանակվա Դաշնակցությունը երկիրը ծախել է, ո՞նց եղավ, թող մի հատ կողմնորոշվեն՝ ով է լավ, ով՝ վատ»:
Սահմանադրական փոփոխությունների հետ կապված Հրանտ Բագրատյանը կասկած հայտնեց, որ սրանով Ղարաբաղի հարցն են լուծում. «Փոխում եք Սահմանադրությունը, որ կարողանաք մի քանի շրջան զիջեք, որպեսզի նորմալ քվեարկություն լինի, որովհետեւ համարում են, որ նախագահը չի զիջելու: Ինստիտուտը պիտի փոխվի, դրա համար Ռուսաստանն էլ է ասում՝ գոհ ենք, ԱՄՆ-ն էլ, Եվրոպան էլ»:
Արմեն Ռուստամյանը պատասխանեց. «Ընդհակառակը՝ երբ որ մի հոգու վրա է մնում, շատ ավելի դժվար է պաշտպանել Ղարաբաղի հարցը դրսում, որովհետեւ ճնշումը, ասում են, փոքր ծավալի վրա շատ ավելի մեծ է, քան մեծ ծավալի վրա: Ֆիզիկայի օրենք է, նույնը գործում է այստեղ: Եթե մենք ցրում ենք, ապակենտրոնացնում ենք իշխանությունը, դժվար է ճնշելը: Եթե ինչ-որ մեկը դավաճան դուրս չգա ու ասի՝ ես ուզում եմ տալ Ղարաբաղը, որեւէ մեկը չի կարող մեկին այդպիսի բան պարտադրել: Դրա լուծումը լինելու է համաժողովրդական: Ընդհակառակը՝ մենք առանձին հոդված ենք գրել՝ տարածքային ամբողջականության, վերպետական կառույցներին անդամակցության հարցերը պետք է լուծվեն հանրաքվեով: Այսինքն՝ ինքը չի վստահում, ասում է՝ մի հոգին ավելի լավ է պաշտպանում հայրենիքը, քան թե զանգվածը: Եթե իրեն թվում է, թե մի հոգին ավելի լավ է պաշտպանում, քան ամբողջ Ազգային ժողովը, էդ նույնն է, որ ասենք՝ ամբողջ բանակը հանենք սահմանից, թող մի հոգի Թուր Կեծակին առնի, կանգնի սահմանի վրա: Աբսուրդ է ուղղակի, էլի: Մարդիկ բովանդակային արգումենտներ չունեն այս Սահմանադրության դեմ խոսելու, դուք չե՞ք զգում, որ իրենք անընդհատ թեման փոխում են: Դաշնակցությանը կպնելու բան չունեն՝ 25 տարի նույն բանն է ասել, հիմա կպնում են 100 տարվա անցյալին: Ի՞նչ կապ ունեն այս քննարկումները Դաշնակցության գործունեության հետ 18-20 թվին: Բագրատյանը «այո»-ին է կպնում, ոչ թե իշխանությանը: Ասում է՝ դուք 99 տոկոսով սուտ եք ասում, ես էլ ասում եմ՝ դու 120 տոկոսով ես սուտ ասում, որովհետեւ ասածներդ ա սուտ, ինչ մտքիդ ունեք՝ էդ էլ ա սուտ»:
ՀՌԻՓՍԻՄԵ ՋԵԲԵՋՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ
04.11..2015
