Երևանի Պատանի հանդիսատեսի թատրոնի դերասանուհի Մարիամ Ղազանչյանը վերջերս Ստամբուլի Շիշլիի մշակութային կենտրոնի դահլիճում ներկայացրել է «Մարսել» մոնոներկայացումը, որը բեմադրել է Պատանի հանդիսատեսի թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Հակոբ Ղազանչյանը:
«Մարսել» մոնոներկայացման հիմքում լեգենդար ֆրանսիացի երգչուհի Էդիտ Պիաֆի ապրումներն են՝ սիրեցյալի՝ Մարսել Սերդանի ողբերգական մահից հետո: Ներկայացման ընթացքում հնչում է 12 երգ Պիաֆի երգացանկից:
Aravot.am-ի հետ զրույցում դերասանուհի Մարիամ Ղազանչյանն ասաց, որ «Մարսելը» բեմադրվել էր դեռեւս 2012-ին, ինչ վերաբերում է ստամբուլյան հրավերին՝ ուղղակի շատ էին հավանել ու հրավիրել:
Կարդացեք նաև
Մեր հարցին՝ հե՞շտ էր մարմնավորել դրամատիկ ճակատագիր ունեցող կնոջը եւ արվեստագետին, Մարիամ Ղազանչյանը պատասխանեց. « Ինչ-ինչ բարդություններ, բնականաբար, կային: Մյուս կողմից էլ՝ ես վիզուալ չեմ փորձել իրեն նմանվել կամ երգել իր պես, որովհետեւ դա հնարավոր էլ չէր: Մենք հասկացանք, որ պետք է ուղղակի հոգեբանությունը ճիշտ խաղալ, որպեսզի մնացածը հասկանալի լինի: Չէի ասի, որ դա էլ հեշտ էր, քանի որ առհասարակ Պիաֆին հասկանալն է բարդ: Փորձերի ընթացքում սկսեցի տարբեր հեղինակների՝ Էդիտ Պիաֆին նվիրված շատ գրքեր կարդալ, ու ամեն ինչ հասկանալի դարձավ ինձ համար»:
Իսկ ո՞րն էր դերասանուհու համար Թուրքիայում ստացած լավագույն գնահատականը: «Ինձ համար ամենաբարձր գնահատականը այն էր, որ տոմսերը վաճառվել էին «բաց» դրամարկղով: Փաստորեն մարդիկ հետաքրքրվել էին, գնել եւ եկել ներկայացման»,-հայտնեց դերասանուհին:
Ինչ վերաբերում է պապիկին եւ հորը՝ Երվանդ եւ Հակոբ Ղազանչյաններին, Մարիամ Ղազանչյանի խոսքով, նրանք տարբեր են գնահատականներում. «Պապիկը միշտ ունենում է իր կարծիքը, հայրս ՝ իր, ընդ որում, այս դեպքում հայրս ներկայացման ռեժիսորն էր: Առհասարակ հայրս չի սիրում ներկայացումից հետո խոսել ու երբեք չի ասում՝ լավ անցավ, կամ վատ անցավ: Դա իր տրամադրությունից եմ զգում ինչն ինչոց է: Բայց ինքը միշտ մի հարց է տալիս՝ դու քեզ լա՞վ էիր զգում բեմում: Այդ ձեւով է վերլուծում ներկայացման լավ ու վատ անցնելը: Երբեք չի ասում՝ ապրես, շատ լավ խաղացիր…»:
Մեր մյուս հարցին՝ կա՞ այլ ճակատագրական կին, որին կուզենար մարմնավորել, Մարիամ Ղազանչյանը պատասխանեց. «Այս պահին որեւէ մեկին նկատի չունեմ, ուղղակի Պիաֆը բեմադրվեց անսպասելի…Ես երբեւէ չէի մտածել՝ Պիաֆի մոտիվներով ինչ-որ ներկայացում անելու մասին: Ի դեպ, ներկայացումն ավելի շատ ուղղված է Մարսել Սերդանի, քանի Պիաֆի վրա: Մենք ընտրել ենք Պիաֆի կյանքի երկրորդ էտապը՝ Մարսել Սերդանի մահից հետո ընկած հատվածը: Սրա համար էլ ներկայացումը կոչվում է «Մարսել» եւ ոչ թե «Պիաֆ»: Ինչ վերաբերում է մեկ այլ հերոսուհու, այս պահին որեւէ մեկին չեմ պատկերացնում, հիմա չեմ ուզում մոնոներկայացում խաղալ: Դեռ այդքան հետաքրքիր թեմա չեմ գտել, որ կուզենայի իրականացնել»,-պատասխանեց արվեստագետը:
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Լուսանկարները՝ Պատանի հանդիսատեսի թատրոնի՝ youththeater.am կայքից:
