Կրկնակի քվեարկությունների դեմ աշխարհում ստեղծված են հազարավոր մեխանիզմներ։ Երբեմն այդ մեխանիզմներն այնքան արդյունավետ են, որ ընտրական տեղամասերում քաղաքացիներից անգամ անձը հաստատող փաստաթուղթ չեն պահանջում։
Ամենալավ ձեւը, անշուշտ, մատների թանաքոտումն է։ Քվեարկությանը մասնակցած յուրաքանչուր քաղաքացու մատը թանաքոտվում է այնպիսի թանաքով, որը հաջորդ օրը ջնջվում է… Այս մեխանիզմը այն աստիճան ապահով է, որ Օվկիանիայում գտնվող որոշ երկրներում ընտրությունների ժամանակ անգամ անձնագիր չեն պահանջում։
Կարելի է կիրառել նաեւ այլ մեխանիզմներ… Օրինակ՝ ընտրական տեղամասերը զինել նույնականացման քարտեր կարդացող սարքերով, որոնք ընդդիմության կողմից վերահսկվող համակարգում կնշեն, որ տվյալ քաղաքացին քվեարկել է։
Կարելի է նաեւ դուրս գրել քվեարկությանը մասնակցած բոլոր քաղաքացիների նույնականացման քարտերի համարները եւ ապա ծրագրային եղանակով բացահայտել կրկնաքվեարկությունները (ընդ որում, նույնը կարելի է անել նաեւ սովորական անձնագրերով):
Սակայն, այս մեխանիզմներից յուրաքանչուրը ենթադրում է համապատասխան օրենսդրական փոփոխություններ… Իսկ այդ օրենքները փոփոխող Ազգային ժողովի մեծամասնությունը, մեղմ ասած, չի տուժում կրկնաքվեարկություններից։
Ավելին, եթե նախկինում իշխանությունները կարողանում էին ընդամենը շուրջ 10 տոկոսանոց «ֆորա» ապահովել, ապա այժմ այդ թիվը կարող է էականորեն աճել:
Դանիել ԻՈԱՆՆԻՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հայկական ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
