Բանից պարզվում է՝ Երեւանի քաղաքապետարանը խստորեն պայքարում է բացօթյա սրճարանները պոլիէթիլենային ծածկերով փակելու դեմ, որովհետեւ «նրանց հետ ունեցած պայմանագրերում հստակ սահմանված է գործունեություն ծավալելու սեզոնային բնույթի պահանջը»։
«ՉԻ» – Ցելոֆանի ծածկոցի տակ սուրճ խմելն, իհարկե, հաճելի չէ, բայց փորձենք հասկանալ, թե ինչ է նշանակում այս ամենը։ Փաստորեն սրճարանների գործունեության «սեզոնային բնույթը» կոնկրետ ամսաթվով ֆիքսված չէ (հակառակ դեպքում նման հարց չէր առաջանա): Ահա եւ ստացվում է, որ սրճարաններն աշխատելու թույլտվություն ունեն, բայց անձրեւից պաշտպանվելու թույլտվություն՝ չունեն։ Այսինքն՝ աշխատել կարող են, բայց հաճախորդները պիտի թրջվեն, որովհետեւ ցելոֆանից ծածկերի համար տուգանք է հասնում։
Հետաքրքիր է՝ ո՞վ է զբաղվում գրիպի եւ մրսածության դեմ դեղերի ներկրմամբ:
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Չորրորդ իշխանություն» թերթի այսօրվա համարում
