Ինչպես հայտնի է, հոկտեմբերի 26-ին ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահները հերթական անգամ կայցելեն տարածաշրջան։ Նրանք փորձելու են կազմակերպել Հայաստանի եւ Ադրբեջանի նախագահների հանդիպումը։
Հայաստանում եւ Ադրբեջանում Ղարաբաղյան հիմնահարցի կարգավորման շուրջ լուծումներ գտնելու, դրանք իրականություն դարձնելու, ինչպես նաեւ միջնորդների կողմից առաջարկված կամ առաջարկվող լուծումները ընկալելու եւ կյանքի կոչելու հարցերում երկու երկրների հասարակությունների, քաղաքական ուժերի անպատրաստ լինելը ներկայումս, կարծում ենք, անհնար են դարձնում որեւէ ընդունելի, փոխզիջումային տարբերակի մշակումը։
Այդ պատճառով հիմնահարցի շուտափույթ կարգավորման միջոցով տարածաշրջանը ինտեգրելու բոլոր փորձերն ի սկզբանե դատապարտված էին եւ այսօր էլ դատապարտված են ձախողման։ Ինտեգրման հնարավորությունները դեռեւս պահպանվում են միայն հակամարտության սառեցման եւ առկա ստատուս քվո-ի ամրագրման տիրույթում։
Այսօր կարգավորումն անհնար է ինչպես արտաքին փոխբացասող ազդակների գոյության, այնպես էլ դրանք հաղթահարելու եւ որեւէ կոնկրետ տարբերակի շուրջ ներազգային ու հայ-ադրբեջանական, այսինքն՝ ազգամիջյան կոնսենսուսի հասնելու բացարձակ անհնարինության պատճառով։
Միաժամանակ ներկա աշխարհաքաղաքական իրողությունները քիչ հավանական են դարձնում նաեւ նոր հայ-ադրբեջանական մեծ պատերազմի վերսկսումը։ Այն կարող է բռնկվել, եթե «կարգավորման» անվան տակ միջնորդների մի մասը փորձի ուժեղացնել իր դիրքերը տարածաշրջանում։
Նման պայմաններում անհնար է դառնում համապարփակ կարգավորումը, ուստի հակամարտության սառեցումն է այն միակ ճանապարհը, որը թեեւ ոչ արագընթաց, բայց կայուն եւ ապահով պայմաններ է ստեղծում առաջ շարժվելու համար։
Հակամարտության սառեցման գաղափարը Հայաստանում գրեթե չունի որեւէ լուրջ ու բանական հակաթեզ. որքան երկար պահպանվեն պատերազմի միջոցով ամրագրված իրողությունները, այնքան ամենքը կսկսեն հաշվի նստել դրանց հետ։
Հրապարակումն ամբողջությամբ՝ «Հայոց աշխարհ» թերթի այսօրվա համարում:
