«Այսօր անհրաժեշտություն կա սահմանելու, թե որն է ժողովրդախոսակցական կենդանի լեզուն, որը կարող է կիրառվել գրականության մեջ, եւ ո՞րն է գռեհկաբանությունը, ո՞րն անթույլատրելի է, ասենք, լրատվամիջոցների համար»,-Aravot.am-ի հետ զրույցում, խոսելով արդի հայերենի խնդիրներից, ասաց ԳԱԱ Մանուկ Աբեղյանի անվան գրականության ինստիտուտի տնօրեն Վարդան Դեւրիկյանը՝:
Նա նշեց, որ վերոնշյալ խնդիրը դարեր շարունակ եղել է. «Օրինակ` մեր պատմիչների մոտ առկա ինչ-որ ժողովրդախոսակցական դրսեւորում, որը ժամանակին «ցածր հայերեն» են համարել, այսօրվա լեզվի համար անգին գանձ կարող է լինել: Երգի պարագայում էլ ասում ենք՝ ռաբիս, իսկ միջնադարյան ժողովրդագուսանական երգերն այսօր բարձր բանաստեղծություններ համարում: Բայց միջնադարյան հեղինակներին ավելի են քարկոծել, քան այսօրվա որեւէ երգչին, որի երգի մասին կարող ենք ինչ-որ բան ասել»,-նշեց Վարդան Դեւրիկյանը:
Գրականագետի խոսքով՝ անթույլատրելի բառերի հարաբերակցության խնդիրը նաեւ գրականության մեջ է արտացոլվում. «Այն ավելի ցավագին է արտահայտվում ժամանակակից գրականության մեջ. այսպես կոչված անկոմպլեքս երիտասարդները գրում են այնպիսի բաներ, որոնք ճիշտ չեն: Այսինքն՝ ո՞րն է գռեհկության եւ անպարկեշտության սահմանը… Հիմա գլավլիտ չկա, փոխարենը՝ այդ խնդիրն է առկա»,-հավելեց մեր զրուցակիցը:
Ավելի վաղ տեղեկացրել էինք, որ արդի հայերենի խնդիրների ուսումնասիրության նպատակով Գրականության ինստիտուտում մեկնարկել է Հայերենագիտական 10-րդ գիտաժողովը:
Կարդացեք նաև
Լուիզա ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ
