Հարցազրույց ՀՅԴ խորհրդարանական խմբակցության անդամ ԱՐԾՎԻԿ ՄԻՆԱՍՅԱՆԻ հետ
-Ըստ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի՝ բարեփոխվող սահմանադրությամբ երկիրը կգլորվի խիստ վտանգավոր միակուսակցական համակարգ` դեպի քաղաքական մենաշնորհ: ՀՅԴ-ում չկա՞ նման մտավախություն:
-Նախ, ես ոչ միայն որպես ՀՅԴ պատգամավոր, այլեւ որպես հայ քաղաքացի, վստահաբար կարող եմ ասել, որ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը մեր երկրի զարգացման գործում ունեցել է իր ավանդն ու ներդրումը: Սակայն հարգելով նրա վաստակը, նաեւ տեսակետը՝ չեմ ընդունում նրա բերած հիմնավորումները:
Նախ` նշում է, թե գործող սահմանադրությունը որեւէ կերպ չի խոչընդոտում Հայաստանի առաջ ծառացած բոլոր խնդիրների ու մարտահրավերների հաղթահարմանը: Ես համամիտ չեմ այս տեսակետին, քանի որ կյանքը ցույց է տվել հակառակը` սահմանադրական զարգացումների ներքո մեր բոլոր խնդիրները չեն հաղթահարվել, իսկ դա նշանակում է, որ սահմանադրական նորմերը եղել են թերի, ոչ ամբողջական:
Երկրորդ՝ Ռոբերտ Քոչարյանը, ցավոք, 2005-ին փոփոխված սահմանադրությամբ չի հասցրել երկիրը լիարժեքորեն կառավարել, որովհետեւ 2005-ին փոփոխվածը, ըստ էության, ամբողջ ծավալով ուժի մեջ մտավ 2007-ի ԱԺ ընտրություններից հետո, իսկ դրանից անմիջապես հետո տրվեց հաջորդ տարում սպասվելիք նախագահական ընտրությունների մեկնարկը:
Կարդացեք նաև
Այսինքն` 2005թ. փոփոխված սահմանադրությունը Ռոբերտ Քոչարյանը չկարողացավ իրացնել իր ղեկավարման տարիներին: Հակառակ դեպքում, վստահ եմ, որ նա կտեսներ այն բացերը, որոնք արձանագրված են ներկայիս փոփոխությունները հիմնավորող հայեցակարգում:
Երրորդ՝ Ռոբերտ Քոչարյանը մատնանշել է ԽՍՀՄ սահմանադրության 6-րդ հոդվածը, որը ոչ միայն Կոմկուսին էր վերապահում միակ ճշմարիտը լինելու դերակատարումը, այլեւ արգելում էր որեւէ այլ քաղաքական կազմավորման գոյությունը այդ միության մեջ:
Ասել է թե՝ ԽՍՀՄ-ը սահմանադրորեն արգելում էր մրցակցությունը քաղաքական կյանքում: Սա որեւէ աղերս չունի ու չի կարող ունենալ այն փոփոխությունների հետ, որոնք այսօր առաջարկվում են, այն պարզ պատճառով, որ սահմանադրական փոփոխությունների կենտրոնական հարցերից մեկը բազմակուսակցական համակարգի ստեղծումն է:
Եվ ցանկացած կազմակերպություն` քաղաքական կուսակցություն, հասարակական կազմակերպություն, անձ կամ անձանց խումբ, եթե փորձեն այդ նպատակը վերափոխել, ապա նրանց քայլը կհամարվի հանցագործություն, իշխանազանցություն, ինչը կենթարկվի պատասխանատվության օրենքի ողջ խստությամբ:
Վերջապես, իրավական համակարգն ի սկզբանե որեւէ քաղաքական ուժի հնարավորություն չի տալիս ունենալ այնպիսի առավելություն, ինչպիսիք կա այսօր:
Երկրորդ նախագահն իր նախկին հարցազրույցներում հաճախ է շեշտել, որ քաղաքական համակարգում կարեւորը հավասարակշռությունն է: Սահմանադրական այս փոփոխություններով դա է նաեւ ապահովվում, մասնավորաբար ընդդիմությանը վերապահվում է ազդեցության հսկայական հնարավորություն:
Պարզ է, որ իշխանությունը հետայսու չի կարող այնպիսի հանգիստ կյանք վայելել, որպիսին ունեցել է 1995-ի եւ 2005-ի սահմանադրական փոփոխությունների արդյունքում: Այլ կերպ ասած` «ամեն ինչ հաղթողինն է» սկզբունքը, որ գործել է նախորդ ժամանակահատվածում, փոխարինվում է հավասարակշռված ու փոխադարձ զսպումներով քաղաքական համակարգի:
Այս ամենը, կարծում եմ, կփարատեն երկրորդ նախագահի՝ որպես երկրի վաղվա օրով մտահոգ մարդու անհանգստությունները: Իսկ եթե կան այնպիսի հոդվածներ, որոնք ցույց կտան, որ առաջարկվող համակարգը վնասում է պետությանը, ապա խորհրդարանը իրավասու է առանց ժողովրդական հանրաքվեի փոփոխության ենթարկել դրանք, այդ թվում եւ 89-րդ հոդվածը, ինչի մասին խոսել է Ռոբերտ Քոչարյանը:
Արմինե ՍԻՄՈՆՅԱՆ
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ «Հայոց աշխարհ» թերթի այսօրվա համարում
