Երնեկ իմ սերն էլ մի թռչուն լիներ,
Աստղերի նման երկնքում ճախրեր,
Որտեղ որ մթներ, այնտեղ գիշերեր,
Կյանքի բիրտ խաղին վկա չլիներ:
Երնեկ իմ սերն էլ մի ծաղիկ լիներ,
Մարդկային հոգին իր բույրով լցներ,
Մանանա դարձած երկնքից թափվեր,
Խինդով ու սիրով երկիրը հեղեր:
Երնեկ իմ սերն էլ մի թիթեռ լիներ,
Իր փեշերի տակ ինձ լուռ ջերմացներ,
Բյուր ծաղիկներից նեկտար հավաքեր,
Ու ողջը սիրով մեզ ընծա աներ:
Երնեկ իմ սերն էլ մի աղոթք լիներ,
Տիրոջ օրհնությամբ հոգիս պարուրեր,
Բջիջ առ բջիջ արյունս մաքրեր,
Եվ որպես դարման վերքեր ամոքեր:
Կարդացեք նաև
Երնեկ իմ սերն էլ մի գարուն լիներ,
Գոնե տարին մեկ նա ինձ այցելեր,
Հոգիս դալկել է նրա կարոտից…
Մի՞թե իմ կյանքը զուրկ է գարունից:
Երնեկ իմ սերն էլ մի փրկիչ լիներ,
Մեծ տիեզերքից նա երկիր իջներ,
Բյուր հոգիները մեղքերից մաքրեր,
Շիտակ ապրելու ճամփով ուղղորդեր…
Անանիա ՄԱՂԱՔՅԱՆ
