Անիսոնը մինչեւ 60 սմ բարձրությամբ միամյա հոտավետ մշակովի խոտաբույս է, որը ծաղկում է հունիս-հուլիս ամիսներին իսկ պտուղները հասունանում են օգոստոսին։
Բուժական նշանակություն ունեն բույսի պտուղները, որոնք օգտագործվում են առանց մշակման՝ բնական ձեւով։ Բույսը չորացնում են խրձերով, որից հետո մանրացնում եւ անջատում են պտուղները, որոնք կարելի է պահել 3 տարի։
Այն հարուստ է եթերայուղով, որի հիմնական մասը անեթոլն է, որը պարունակում է նաեւ ճարպայուղ։
Ունի խորխաբեր, խորխը նոսրացնող հատկություն, որը նաեւ կարգավորում է մարսողությունը, հատկապես այն դեպքերում, երբ նկատվում է փորկապության հակում։ Ունի կծկանքը վերացնող, քրտնամուղ, ջերմությունն իջեցնող, կրծքով կերակրող մայրերի կաթնարտադրությունն ուժեղացնող ազդեցություն։
Կիրառվում է լարինգիտների, բրոնխիտների, բրոնխոէկտազիաների, ստամոքսի եւ աղիների կծկանքների, լյարդի եւ ենթաստամոքսային գեղձի հիվանդությունների ժամանակ։
Կիրառվում է բույսի ջրաթուրմը կամ եփուկը: Ջրաթուրմը պատրաստում են մեկ թեյի գդալ պտուղները մեկ բաժակ եռացրած ջրում 20 րոպե թրմելով, որը պետք է խմել 1/4 բաժակ, օրական 3-4 անգամ, ուտելուց կես ժամ առաջ։ Որոշ դեպքերում հարկ է լինում օգտագործել 1/2-ական բաժակ, օրական 3 անգամ։
Եփուկը պատրաստում են հետեւյալ կերպ. 4 գ պտուղները մեկ բաժակ ջրում եփել 15 րոպե։ Խմել 1/4 բաժակ, օրվա ընթացքում 5-6 անգամ։ Քրտնամուղ եւ ջերմ իջեցնող այս եփուկը կարելի է խմել 1/2 բաժակ, օրական 3-4 անգամ։
Խորհուրդ է տրվում ջրաթուրմն օգտագործել մարսողական, իսկ եփուկը՝ շնչառական օրգանների հիվանդությունների դեպքում։ Անիսոնը լայն կիրառություն ունի եւ մտնում է մի շարք բուժական հավաքների կազմի մեջ։
Պատրաստեց ԱՆՈՒՇ ՄԱԹԵՎՈՍՅԱՆԸ
«Առավոտ» օրաթերթ
29.07.2015
