Հունիսի 20-ից մեկնարկած քաղաքացիական պայքարն էլեկտրաէներգիայի սակագնի բարձրացման դեմ արդեն իսկ որոշ հետեւությունների տեղիք է տալիս։
1. Ցանկացած շարժում, պայքար, գործընթաց կառավարման կարիք ունի։ Առանց առաջնորդի կամ համակարգող խորհրդի ոչ մի պայքար, անգամ ամենասոցիալականն ու ժողովրդականը, չի կարող հասնել հաջողության եւ քաղաքակիրթ ընթացք ունենալ։
4. Ցանկացած փոփոխություն, առաջընթաց ապահովելու եղանակը ոչ թե ֊քաղաքացիական հասարակության պառակտված ու իրար կասկածող խմբերի պայքարն է, այլ քաղաքական կուսակցությունների կողմից ղեկավարվող շարժումներն ու պայքարը։ Եթե քաղաքացիական հասարակության այս սաղմերը ժամանակի ընթացքում չեն վերաճում քաղաքական պայքարի օջախների եւ կուսակցական տեսք չեն ստանում, ապա դրանք ավարտվելու են Մաշտոցի պուրակի, 100 դրամանոց տրանսպորտի, Թռչկանի լոկալ հաղթանակներով։ Եվ յուրօրինակ պուգաչովյան բունտեր են հիշեցնելու, որոնք մեր երկրում, մեծ հաշվով, ոչինչ չեն փոխելու։
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
