Եվ այսպես. օգոստոսի 1-ից Հայաստանում հոսանքը կթանկանա։ Դա ենթադրում է տնտեսության եւ սոցիալական իրավիճակի վրա ճնշման ուժեղացում, ինչը հիմնականում արտահայտվում է տնտեսական գործընթացների դանդաղեցման եւ գնաճի ակտիվացման տեսքով։
Տնտեսության բազմաթիվ ճյուղերում արտադրության ինքնարժեքը ուղղակիորեն փոխկապակցված է էլեկտրաէներգիայի սակագների հետ։ Այն բավականաչափ ընդգրկուն է, թեեւ տարբեր ոլորտներում տարբեր կերպ է արտահայտվում։
Ամեն դեպքում, էլեկտրաէներգիայի 16 տոկոս թանկացումը զգալի ճնշում է տնտեսության վրա։ Առավել եւս՝ ոչ այնքան բարվոք տնտեսական միջավայրում։ Սպասվում է, որ տնտեսության ակտիվությունը կնվազի։ Պատահական չէ, որ գնալով ավելի զուսպ են դառնում կառավարության տնտեսական աճի սպասումները։ Եթե մինչ այդ խոսվում էր աճի առնվազն 2-2,5 տոկոս հավանականության մասին, ապա վերջին շրջանում ակնկալիքներն արդեն 1 տոկոսի սահմաններում են։
Հոսանքի սակագնի բարձրացումը ինքնաբերաբար հանգեցնելու է ներքին արտադրության եւ ծառայությունների ինքնարժեքի թանկացման։ Մի բան, որ նվազեցնում է տեղական արտադրության մրցունակությունը։ Ընդ որում, ինչպես ներքին, այնպես էլ արտաքին շուկաներում։ Հերթական թանկացումով Հայաստանը դարձավ ոչ միայն նոր տնտեսական տարածքում, այլեւ ԱՊՀ-ում էլեկտրաէներգիայի ամենաբարձր սակագինն ունեցող երկիրը։
Տնտեսության վրա էլեկտրաէներգիայի սակագնի բարձրացումը արտահայտվում է ոչ միայն ինքնարժեքի, այլեւ իրացման գների տեսքով, ինչն էլ հանգեցնում է սպառման ծավալների կրճատման։ Իհարկե, իրավիճակը այլ կլիներ, եթե դրան համարժեք ավելանային նաեւ հասարակության եկամուտները։
Կարդացեք նաև
Այնպես որ, հազիվ թե հնարավոր լինի խուսափել էլեկտրաէներգիայի թանկացման սոցիալական հետեւանքներից։ Արդեն հնչում են գնահատականներ, որ դա աղքատության մակարդակը կավելացնի եւս 6-7 տոկոսով։
Վասակ ԹԱՐՓՈՇՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայոց աշխարհ» թերթի այսօրվա համարում
