Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության պաշտպանության նախարար Մովսես Հակոբյանն ազատվել է իր զբաղեցրած պաշտոնից և տեղափոխվել Երևան՝ նշանակվելով ԶՈՒ Գլխավոր շտաբի պետի տեղակալ:
Այս նշանակման հավանականության մասին հայկական մամուլում խոսվում էր վաղուց, և ահա այն իրականություն է:
Ըստ էության, արձանագրվում է հերթական տեղափոխությունը Ղարաբաղից Երևան: Այստեղ հարկ է ուշադրություն դարձնել երկու հանգամանքի վրա: Առաջին՝ որքանո՞վ է հիմնավոր Ղարաբաղի բարձրաստիճան պաշտոնատար անձանց տեղափոխումը Երևան, երբ նրանք թողնում են իրենց կարևոր պաշտոնները Ղարաբաղում և տեղափոխվում: Որքանո՞վ է այս երևույթը տեղավորվում Լեռնային Ղարաբաղի անկախ պետություն, անկախ սուբյեկտ լինելու տրամաբանության մեջ, որով առաջնորդվում են հայկական կողմերը միջազգային գործընթացներում, հակամարտության կարգավորման գործընթացում: Արդյոք այս տեղափոխությունները ցույց չե՞ն տալիս, որ իրականում Լեռնային Ղարաբաղի անկախությունը ֆիկտիվ բնույթ ունի, եթե մեկ հրամանատարով հնարավոր է Ղարաբաղի նախագահին Հայաստանում վարչապետ դարձնել, Ղարաբաղի պաշտպանության նախարարին Հայաստանում՝ կամ ԶՈՒ գլխավոր շտաբի պետ, կամ պետի տեղակալ:
Սրան զուգահեռ, սակայն, հասկանալի է նաև, որ Հայաստանն ու Ղարաբաղն ըստ էության մեկ միավոր են, և այստեղ առանձին սուբյեկտներ գտնելու փորձերն են երևի թե ավելի արհեստական: Այսինքն՝ ըստ էության առաջանում է որոշակի հակասականություն և բախում: Մի կողմից՝ հասկանալի է, որ կարևոր է Լեռնային Ղարաբաղի ինքնորոշման, սուբյեկտության գործոնն առաջ մղելը միջազգային ասպարեզում, մյուս կողմից՝ պետք չէ արհեստականորեն կաշկանդվել ու տարանջատվել միմյանցից: Այս իրավիճակը, սակայն, այս հակասականությունը, սակայն, ունի լուծում:
Կարդացեք նաև
Մուսա Միքայելյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
