Երեկ խորհրդարանում տեղի ունեցան լսումներ էլեկտրաէներգիայի թանկացման հարցի վերաբերյալ: Այս լսումների ընթացքում հասարակությունն, ըստ էության, որևէ նոր բան չլսեց, որը հայտնի չէր դարձել անցած օրերի ընթացքում, երբ հարցը դարձել էր մեծ հնչեղություն ունեցող: Լսումները, ի վերջո, չանդրադարձան և, մեծ հաշվով, չտվեցին շատ ավելի կարևոր մի հարցի պատասխան, որը վերաբերում է Հայաստանի էներգետիկ համակարգին, պետության ողնաշարին, պատերազմող պետության ողնաշարին:
Ի՞նչ ուղղությամբ է զարգանալու էներգետիկ համակարգը, հարաբերությունների ի՞նչ փոփոխությունների կարիք կա այս համակարգում, ի՞նչ նոր նախաձեռնությունների, վերանայումների, էներգետիկ քաղաքականության ի՞նչ նոր հայեցակարգի կարիք կա այս համակարգում: Իսկ որ խնդիրը համակարգային է և չի սահմանափակվում միայն էլեկտրաէներգիայի գնով և ՀԷՑ-ի կառավարումով, ակնհայտ է:
Դրա վկայությունն է այն, որ Հայաստանում էլեկտրաէներգիայի սակագնի փոփոխության կարիքն է զգացվում արդեն երկրորդ տարին անընդմեջ, և արդեն երկրորդ անգամ նույն հիմնավորումով, թե համակարգը ֆինանսական կոլապսի կենթարկվի: Մինչդեռ այդ ընթացքում տեղի չի ունեցել էներգակիրների թանկացում: Ավելին, ըստ էության, հայտարարվել է, թե Հայաստան մատակարարվող գազի գինը նվազելու է 189-ից 165 դոլարի, թեև իհարկե այդ հայտարարությունն առայժմ չի դարձել իրականություն: Ակնհայտ է, որ Հայաստանին անհրաժեշտ է էներգետիկ նոր քաղաքականություն, անհապաղ քայլեր այդ ուղղությամբ, այլապես էներգետիկան վերածվելու է Հայաստանի համար երկրորդ ճակատի:
Այս հարցերի փոխարեն խորհրդարանական լսումներն անցան Հայաստանի համար հիմնականում բնորոշ նեղ ինտրիգային մթնոլորտում և բովանդակությամբ, բազմակի անգամ կրկնված ճշմարտություններով: Մինչդեռ այդ մասով խնդիրը այլևս պարզ է. հասարակությունն այս մասով բացահայտումների կարիք չունի և ունի սակագնի թանկացում թույլ չտալու խնդիր: Այս առումով լսումներում անելու բան չկար: Լսումները իմաստավորված կարող էին լինել, եթե դրանում առանցքային լիներ համակարգային վերափոխումների տրամաբանությունը, եթե բարձրացվեին այդ կապակցությամբ հարցեր և հնչեին առաջարկներ:
Կարդացեք նաև
Սակայն այսօր հայաստանյան քաղաքական և իշխանական դաշտը առաջարկների մասով ունակ է աշխատել, տրամաբանել, մտորել մեկ ուղղությամբ: Խոսքը առաջիկա խորհրդարանական տեղերի դասավորության մասին է, և բոլոր առաջարկներն ու ճանապարհները տանում են այստեղ, և էներգետիկայի, սակագնի վերաբերյալ լսումներն էլ, մեծ հաշվով, ակնհայտորեն ենթակա էին այդ տրամաբանությանը:
Մուսա Միքայելյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
