Սոցիոլոգ Ահարոն Ադիբեկյանը օրերս հրավիրած ասուլիսում ասել էր, թե իր առաջին բարձրագույն կրթությունը քիմիկոս-տեխնոլոգ մասնագիտությունն է եղել, եւ ինքը պրակտիկա անցել է Պոլիվինիլացետատ գործարանում: Հետո նա, որպես մասնագետ, գնահատական էր տվել «Նաիրիտի» գործարկմանը՝ ասելով, որ «Նաիրիտի» ճակատագիրը հայ հիմարության բացառիկ դեպքերից մեկն է, եւ որ այն փակեց ՀՀՇ-ն. «Նաիրիտը» կարող էր աշխատել, տալ քլորոպրենային կաուչուկ, եւ դրա պահանջարկը կար ոչ միայն Սովետական Միությունում եւ ոչ միայն Ռուսաստանում: Բայց ինչ եղավ, այն էլ եղավ: Հիմա խնդիրը հումքն է, որի գինն ազդում է վերջին արդյունքի գնի վրա: Շուկան պահանջարկ ունի»:
Այս առնչությամբ Aravot.am-ը ՀՀ նախկին վարչապետ Հրանտ Բագրատյանին հարցրեց՝ կարո՞ղ էր աշխատել «Նաիրիտը», թե՞ ոչ:
Նա պատասխանեց. «Ե՛վ Նաիրիտը, ե՛ւ ատոմակայանը ԽՍՀՄ որոշմամբ են փակվել: «Նաիրիտը» չէր կարող աշխատել, որովհետեւ փակ էր Ադրբեջանի երկաթգիծը, եւ մենք չէինք կարող ստանալ բուտադիեն: «Նաիրիտի» հիմնական հումքը բուտադիենն է, որը գալիս էր Սումգայիթից, Վոլգոգրադից եւ այլն: Նորաշենի գիծը փակ է եղել: Վրաստանով հնարավոր չէր բուտադիեն բերել, որովհետեւ Վրաստանն արգելում էր: Դա ծովափնյա գիծն է: Հետո այդ գիծն էլ փակվեց: 1-2 անգամ մեզ հաջողվեց բերել բուտադիեն, բայց շատ ծանր էր: Պետք էր բերել ծովով, հետո կռանով երկաթգիծ տանել տարաները»:
Պարոն Բագրատյանը պատմեց, որ ժամանակին «Նաիրիտը» գործարկել են մասամբ՝ ացետիլենի բազայի վրա. «Առանց բուտադիենի, 8-10 հազար տոննայից ավելի անհնար է այնտեղ արտադրել: Եթե մի պահ ընդունենք, որ ՀՀՇ-ն է դա փակել, չնայած այդպես չի եղել, բայց ՀՀՇ-ն 1 տարի հետո էլ բացել է, մե՞ջն ինչ կար: Ե՛վ փակելու ժամանակ, ե՛ւ բացելու ժամանակ հնարավոր չէր բուտադիեն ստանալ: Բուտադիենի համար տրանզիտ երկաթգիծ է պետք, որ վագոնը բարձես, մինչեւ Երեւան գա, ոչ թե տեղափոխություններ անես, դա խիստ վտանգավոր է»:
Կարդացեք նաև
Հռիփսիմե ՋԵԲԵՋՅԱՆ
Բութադիեն և ոչ թե բուտադիեն։ Բուտադիեն նյութ գոյություն չունի աշխարհիս երեսին։