Ռեժիմը ջղաձիգ քայլեր է կատարում «100-ամյակը առանց ռեժիմի» շարժմանը խոչընդոտելու համար
Ռեժիմը շարունակում է ամեն կերպ խոչընդոտել Հիմնադիր խորհրդարանի գործունեությունը: Անցած գիշեր ոստիկանության մեծաքանակ կարգախմբերով հետապնդվել և բերման են ենթարկվել Հիմնադիր խորհրդարանի մի խումբ երիտասարդ աջակիցներ:
Երիտասարդները մայիսի 30-ին, ժամը 18:30-ին Ազատության հրապարակում անցկացվող «100-ամյակը առանց ռեժիմի» շարժման հանրահավաքի վերաբերյալ իրազեկման պաստառներ են փակցրել էլեկտրասյուների վրա:
Ոստիկանությունը պատճառաբանել է, որ երիտասարդներին բերման են ենթարկել Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ ՀՀ օրենսգրքի 172.2 հոդվածի (Հասարակական վայրերն օգտագործելու կանոնները խախտելը) պահանջները խախտելու հիմքով: Նրանց երեք ժամ պահել են ոստիկանությունում, այնուհետև ազատ են արձակել: Հատկանշական է, որ նույն էլեկտրասյուների վրա ամեն օր ոստիկանության աչքի առաջ մարդիկ տարբեր պաստառներ և գրություններ են փակցնում, սակայն մինչ օրս ոչ մեկը պատասխանատվության չի ենթարկվել դրա համար: Մինչդեռ «100-ամյակը առանց ռեժիմի» շարժման հանրահավաքի իրազեկմանը հնարավորինս խոչընդոտելու նպատակով ոստիկանությունը հատկացրել է ավելի քան մեկ տասնյակ ավտոմեքենաներ և ավելի քան հարյուր ոստիկանության ծառայող: Ընդամենը մի խումբ երիտասարդների խաղաղ և իրավաչափ ակցիայի նկատմամբ ռեժիմի այսպիսի անհամաչափ ուշադրությունը և անհարկի ջղաձիգ քայլերը վկայում են այն մասին, որ ռեժիմն զգում է իր մոտալուտ վախճանը: Հիմնադիր խորհրդարանը, անտեսելով իր դեմ հարուցված բոլոր խոչընդոտները, հետևողականորեն շարունակելու է ռեժիմին հեռացնելու նպատակով համախմբել մեր ժողովրդին ու նրա ընդդիմադիր քաղաքական ակտիվին:
Կարդացեք նաև
Հիմնադիր խորհրդարան
ԵՐԲ ԽՈՍՔԵՐ ՉԿԱ ԱՍԵԼՈԻ:
Այսօր լավ օր է։ Հերի՛ք է մեզ տանջենք, լացենք, անհանգստանանք, տխրենք ինչ-որ դատարկ բաներից։ Ապրե՛ք․․․ Ապրե՛ք իրական կյանքով: Եթե ձեզ ինչ-որ մեկը նեղացնում է, նրան հեռացրեք ձեր կյանքից կամ էլ ներեք, բայց դա մի՛ դարձրեք մի մեծ պատմություն․․․
Ինչո՞ւ դժվարացնել մի բան, եթե կարելի է ուղղակի հեշտ ու հանգիստ դրան լուծում տալ։ Ախր հասկացե՛ք՝ այս կյանքը տրվում է ՄԵԿ անգամ ու դուք ուրիշ հնարավորություն չեք ունենալու։ Այս կյանքում ամեն ինչ իր ավարտն ունի: Մի օր ամեն ինչ կավարտվի, կավարտվի նաև մարդկանց սրտերի բաբախելը: Ամեն ինչ կանգ կառնի ու…մոլորակը խղճուկ կերևա: Կավարտվի նաև մեր կյանքը: Այո՛, մի՛ զարմացիր: Այդպիսին են այս կյանքի օրենքները. «Ամեն ինչ իր ավարտն ունի»:
Եվ գուցե մի օր այս գնացքն էլ կանգ առնի, և մենք վերջապես կիջնենք վերջին կանգառում: Կյանքի վերջին կանգառ, ուրիշ ոչ մի կանգառներ այլևս չեն հայտնվելու մեր կյանքում: Հասել ենք այն ուղուն, որը շարունակություն չունի: Հիշում ենք կյանքի առաջին տարիները ու հիասթափվում այս աշխարհից, որ ամեն ինչ շատ շուտ է վերջանում: Բայց ինչ արած, գիտակցում ենք, որ ճանապարհը վերջացել է: Միգուցե շա՜տ արագ ենք քայլել, ինչը պետք չէր: Մտածում էինք` ինչքան արագ, այնքան շուտ կիմանանք կյանքի սցենարը: Ավարտվեց նաև մեր կանքի պատմությունը, բայց որքան գեղեցիկ էր այդ պատմությունը:Հետ հայացք դեպի անցալ ու այստեղ արգելակում ենք մի պահ ու փորձում հիշել,արդյոք ում էնք թողել մեր կառուցած երկիրը, մեր երեխաներին ու սարսափում ավելի շատ քան մահն էր:
Ես կիսատ թողեցի իմ գործը,որ չարչարվի իմ սերունդները:
Բայց ավաղ ուշ է, հետադարձ ճանապարհ էլ չէնք ունենալու:
Գնահատե՛ք ամեն մի վայրկյանը, որ ապրում եք, որովհետև նրանցից յուրաքանչյուրը կարող են լինել ձեր վերջին վայրկյանները։ Գիտե՛մ՝ մտածում եք, որ եթե ինչ-որ բան այսօր չասեք, կարող եք ասել վաղը, մյուս օրը, բայց մի պահ պատկերացրեք, որ չի լինի ո՛չ վաղը, ո՛չ մյուս օր… Պատկերացրեք և ամեն ինչ արեք հենց հիմա, կարծես թե այսօր ձեր ապրելու վերջին օրն է:
Մայիսի 3Օ .ին ազատության հրապարակ բոլորս մի մարդու պես ասելու էնք մեր վերջին խոսքը,«քանի չենք հասել մեր վերջին կանգառը» որ մեզանից հետո մեր սերունդները մեզ չանիծեն:
ՄԵՆՔ ԵՆՔ ՏԵՐԸ ՄԵՐ ԵՐԿՐԻ