Հատված Մարդկային զարգացման միջազգային կենտրոնի փորձագետ, տնտեսագետ Աշոտ Խուրշուդյանի հարցազրույցից:
– Տեսակետ կա, որ գործող վարչապետը կամ կառավարության որոշ անդամներ պետք է փոխվեն։ Դուք փոփոխության անհրաժեշտություն տեսնո՞ւմ եք, թե՞ դեռ պետք է սպասել, տեսնել, թե ինչ կանեն։
– Եթե զուտ մարդ են փոխում, համակարգը մնում է նույնը, ի՞նչ օգուտ դրանից։ Այսինքն՝ նույնիսկ փոխելը ձև ունի, եթե փոխում են՝ քաղաքական պատասխանատվություն կրելով, այսինքն, որ քաղաքական պատիժ է կրում, այսպես ասած, նշանակում է՝ ապագայում քաղաքական գործընթացներից ինչ-որ մի գործիչ դուրս է մնում, դա կհասկանայիք, բայց Հայաստանի անցյալը ցույց է տալիս, որ նման բան երբեք չի լինում, հաճախ փոփոխությունների արդյունքում պաշտոնների վերադասավորում է լինում։ Այդ փոփոխությունն ընդամենը դառնում է հոգեբանական մեղմում։ Մինչդեռ՝ համակարգը պետք է փոխվի։ Դա շատ քաղաքական խնդիր է Հայաստանում։
Միայն կառավարությամբ չի որոշումների ընդունումը, ինչպես գիտենք՝ Սահմանադրությունը լիարժեք պետք է աշխատի, դատական համակարգը պետք է լիարժեք հակակշռի կառավարությանը, որպեսզի մենք ունենանք ավելի բալանսավորված ապագա։ Ազգային ժողովը պետք է հակակշռի կառավարությանը, բայց դա էլ մենք չենք տեսնում, այստեղ միայն ընդդիմադիր դաշտն է այդ գործառույթը կատարում, և մենք ունենում ենք կառավարման մի մոդել, որը ձգտում է նմանվել Սովետական Միության ժամանակվա մոդելին, երբ կուսակցությունն էր կառավարում երկիրը, ոչ թե՝ ըստ Սահմանադրության՝ երկիրը կառավարում էին համապատասխան կառույցները և ինստիտուտները։ Այս հարցը պետք է մտնի օրակարգ։
Կարդացեք նաև
Գայանե ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «168 ժամ» թերթի այսօրվա համարում
