Մեր նախահայրերը նախընտրում էին տեղաշարժվել հատկապես վազքով, այլ ոչ թե քայլքով։ Այդ ժամանակ չգիտեին՝ ինչ բան է ինֆարկտը։
1950-ական թվականների սկզբին բուժական բժշկության բնագավառի դոկտորները հայտարարել էին, որ երկարատեւ դանդաղ եւ կանոնավոր վազքը սրտի ու թոքերի համար համարվում է լավագույն մարզում։ Բայց այդ տարիներին ինֆարկտը դեռեւս այդքան համատարած չէր եւ զարմանալի չէ, որ վազքով զբաղվում էին հիմնականում մարզիկները։ Իսկ տարիների հետ սրտանոթային հիվանդությունները սկսեցին զարգանալ եւ ամբողջ աշխարհում առաջնային խնդիր դառնալ:
Առողջությունը պահպանելու համար առավել օգտակար մարզաձեւերը մասնագետները համարում են վազքը, լողը, հեծանիվով երթեւեկելը։ Այն ժամանակահատվածից, երբ նշված մարզաձեւերով սկսեք պարբերաբար զբաղվել, կլինեք առողջ ու կենսունակ եւ զգալիորեն կնվազի ինֆարկտի հավանականությունը:
Վազքը ազդում է օրգանիզմի վրա` ամրանում է օրգանիզմի ամենակարեւոր մկանը՝ սիրտը, մկանաթելերը դառնում են առաձգական, մեծանում է սրտի ձախ փորոքը, եւ դրա յուրաքանչյուր կրճատման դեպքում դուրս է մղվում արյան մեծ ծավալ։ Նշանակում է՝ սիրտը խփում է ավելի դանդաղ, մանրաքայլ վազող մարդու նորմալ երակազարկը մեկ րոպեում 55-60 է, իսկ քիչ շարժունակ մարդունը՝ 70-75։
Կարդացեք նաև
Սրտի աշխատանքի լավանալն առաջ է բերում այլ փոփոխություններ՝ լայնանում եւ առավել առաձգական են դառնում զարկերակները, նկատելիորեն լավանում է օրգանիզմի արյան մատակարարումը։ Յուրաքանչյուր ներշնչման դեպքում թոքերն է մտնում ավելի շատ օդ, նշանակում է՝ ներքին օրգանները ստանում են շատ թթվածին։ Մանրաքայլ վազքի շնորհիվ ավելորդ քաշը գցվում է, որն իր հերթին հեշտացնում է վազքով զբաղվելուն։
Չպետք է մոռանալ, որ յուրաքանչյուր քայլի դեպքում մարմնի ամբողջ ծանրությունն ընկնում է ոտնաթաթերի եւ ոտքերի վրա (1300 անգամ մեկ կիլոմետրի վրա)։ 90 կգ քաշի դեպքում ոտնաթաթերի եւ հոդերի վրա ընկնող ծանրաբեռնվածությունը յուրաքանչյուր կիլոմետրին կազմում է 120-ական տ։
Անկետաներից եւ վիճակագրական տվյալներից պարզվում է, որ մանրաքայլ վազողները մարսողության հետ խնդիրներ չունեն, ունենում են խորը քուն:
Առավել երկար տարածություն վազողները հաստատում են, որ վազքի ժամանակ նրանց պարուրում է էյֆորիկ վիճակ, երջանկության զգացում, որը բժշկական հիմնավորումով կոչվում է «թթվածնային արբեցում»:
Պետք է վազել շաբաթը նվազագույնը 3, իսկ ավելի լավ է 6 անգամ՝ 20-ական րոպե: Շատ կարեւոր է, որ վազքը կանոնավոր լինի եւ նախքան վազելը մկաններն արագ քայլքով տաքացնել: Եթե վազքի ժամանակ դուք քրտնում եք, ապա մինչ այդ եւ դրանից հետո 1 բաժակ ջուր կամ մրգահյութ խմեք: Վազքը պետք է լինի թեթեւ ու թուլացնող եւ գետնին պետք է դնել ամբողջ ոտնաթաթը:
Անուշ ՄԱԹԵՎՈՍՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ
13.05.2015
