Ինչո՞ւ էիք մեկնել Երուսաղեմ, հարցրինք վերջերս Իսրայել մեկնած գեներալ Մանվել Գրիգորյանին։ «Ուխտագնացության։ Տեղի Երկրապահների պահանջով՝ մեր ցանկությամբ։ Խաչքար տեղադրեցինք Ցեղասպանության 100-ամյակի առիթով, ավելի շուտ՝ խաչքար ին ուզե, մեր ձեռով տարանք, մեր ձեռով տեղադրինք, բացումն արինք, ուխտագնացություն արինք»։
Վերափոխվեցի՞ք Փրկչական վայրեր այցելելով։ «Մենք վաղուց ինք վերափոխվե, երբ որ հայը սեփական երկիրը, պետությունն իր ձեռքերով սկսավ կառուցել, միասին՝ հայ ժողովրդի հետ»։
Իսկ Լացի պատի մոտ եղա՞ք։ «Չէ, չեղա»։ Չունեի՞ք լացելու բան։ «Ես խնդրելու, ցանկանալու բաներ ունեի, գնացի Քրիստոսի ծննդյան վայր, Մարիամ Աստվածածնի գերեզման, Քրիստոսի գերեզման, ընդեղ, որտեղով ինքն անցեր ա»։
Փաստորեն, Դուք եւս անցաք այդ փողոցով դեպի Վիա Դոլորոսա՝ Տառապանքի ուղիով։ «Հա, անցանք, գնացինք Հորդանան գետ, որտեղ ինքը կնքվել ա»։
Կարդացեք նաև
Գետում լվացվեցի՞ք։ «Մենակ չլվացվեցինք, դաժե մտանք ջուրը, մե քիչ սառն էր, բայց չվախեցանք»։ Որ դուրս եկաք սակրալ, հոգեւոր զգացողության մե՞ջ էիք։ «Հա, կար ըտենց բան»:
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
