Եգիպտոսը պատուհասեցին աղետները: Սյունիքին, պետք է ենթադրել, մարզպետի որդին էլ բավական է:
Այս էլ արդեն որերորդ անգամն է, որ Սյունիքի մարզպետ Սուրեն Խաչատրյանի որդու՝ Տիգրան Խաչատրյանի անունը շրջանառվում է ամենաբազմազան աղմկահարույց պատմություններում: Որպես կանոն, այդ «պատմությունները» այս կամ այն կերպ աղերսվում են Քրեական օրենսգրքին կամ առնվազն պահանջում են իրավապահ մարմինների ուշադրությունը:
… Այս դեպքում, փառք Աստծո, սպանություն տեղի չի ունեցել: Մարմնական վնասվածք է: Մանավանդ որ տուժողի հարազատներն էլ, մամուլի հրապարակումների համաձայն, ասում են, թե ոչ մի վեճ-մեճ էլ չի եղել, այլ տղան ինչ-որ մեքենայի անիվի տակից դուրս պրծած քարի հարվածից է նման վնասվածք ստացել: Ինչեւէ, իրավապահների գործը թողնենք իրավապահներին:
Բայց, մյուս կողմից, որքա՞ն կարող է այս ամենը շարունակվել: Լավ, էլ ի՞նչ պետք է տեղի ունենա, որ համապատասխան ատյանների ներկայացուցիչները նկատեն. անպատժելիությունը եթե ինչ-որ բանի հանգեցնում է, ապա միայն օրենքի ու հասարակության հանդեպ է՛լ ավելի բացահայտ արհամարհական վերաբերմունքի:
Բոլոր մարդիկ էլ կյանքում սխալներ գործում են: Անգամ այնպիսին, որ հայտնվում են «ոչ այնքան հեռավոր» վայրերում: Սակայն նման դեպքերից, ցնցումներից հետո շատերը սթափվում են, եւ ամեն ինչ անում են՝ իրենք իրենց ու մյուսներին ապացուցելու համար, որ այն, ինչ եղել էր, սխալ էր, որն այլեւս չի կրկնվի: Այս դեպքում թերեւս տրամագծորեն հակառակն է:
Կարդացեք նաև
Կարելի է, իհարկե, ասել, որ հայրը որդու համար պատասխան չպետք է տա: Կարելի է ասել: Բայց եթե հայրը պաշտոնյա է, ապա կրկնակի պետք է պատասխանատու լինի իր ոչ միայն որդու, այլեւ մյուս մերձավոր-ազգականների համար: Եվ արդարացում փնտրելը տվյալ դեպքում իրավիճակը չի փրկում:
Ս. ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայոց աշխարհ» թերթի այսօրվա համարում
