Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի կարգախոսն է «Հիշում եւ պահանջում ենք»: Հասկանալի է, որ հիշում ենք ոճրագործությունը, ջարդը, բայց պահանջների հետ կապված կա անհստակություն:
Նախագահ Սերժ Սարգսյանը միջազգային լրատվամիջոցներին տված հարցազրույցում հարցին, թե ի՞նչ եք ակնկալում Թուրքիայից, պատասխանել է, որ «մեր ցանկությունն ընդամենը նա է, որ Թուրքիայի իշխանությունները հայտարարեն, որ, այո՛, Օսմանյան կայսրությունում տեղի է ունեցել հայերի Ցեղասպանություն, հազարամյակներով այդ տարածքներում ապրած մարդկանց ծրագրված բնաջնջում: Սա է մեր ակնկալիքը»:
Որեւէ պահանջի մասին Սերժ Սարգսյանը չի խոսում:
Կարդացեք նաև
Այս առնչությամբ Aravot.am-ի հետ զրույցում «Ընդդեմ իրավական կամայականությունների» ՀԿ նախագահ Լարիսա Ալավերդյանն ասաց. «Հնարավոր է պաշտոնական Երեւանը ինչ-ինչ մտքերից դրդված այդպես է ձեւակերպում: Բայց մեր պահանջը կա մի քանի մակարդակով: Առնվազն կա արեւմտահայերի ձեւակերպած պահանջը, կա պահանջ, որը մենք չենք ձեւակերպել, այլ՝ միջազգային հանրությունը, որը պահանջում է Թուրքիային վերադարձնել հայկական կողմին հայկական եկեղեցիները, եկեղեցիների սեփականությունն անգամ: Այսինքն, մեր պահանջն այն չի, որ այնտեղի մարդիկ դուրս գան եւ մեր հայերը գնան այնտեղ բնակեցվեն: Բայց ժառանգների իրավունքի վերականգնումն առաջնահերթ է: Դա չի նշանակում, որ տասնյակ, հազարավոր հայեր գնալու են այնտեղ: Ռեալ կյանքում դրանք գործընթացներ են: Երկրորդը՝ ոչ միայն ապաշրջափակում պետք է անի Թուրքիան, այլեւ հստակ հայտարարի, որ կատարելու է միջազգային կոնվենցիայով ստանձնած պարտավորությունը եւ Հայաստանին տրամադրելու է ելք դեպի ծով: Մենք չենք խոսում պատմության մասին, խոսում ենք այսօրվա թաքնված կամ անուղղակի ցեղասպանական մեթոդների մասին: Համոզված եմ, որ դա ոչ թե պահանջ է, այլ նախապայմաններն են, որոնք կապացուցեն, որ Թուրքիան պատրաստ է հաշտեցման: Պատմությունն ապացուցում է, թե ինչքան երկերես գործողություններով է համեմված եղել թուրքական քաղաքականությունը: Պետք է հստակեցնեն, որ տասնյակ հազարավոր մարդիկ ընդգրկվել են այդ կոլեկտիվ հանցագործության մեջ եւ ապրեն՝ ազատվելով մեղքերից: Ոչ մեկն անմեղ չէ, մեղքերի ճանաչումն էլ անպատվություն չի»:
Մեր հարցին՝ երբ Սերժ Սարգսյանը հայտարարում է, որ մենք Թուրքիայից պահանջում ենք միայն ճանաչում, նա խաբո՞ւմ է միջազգային հանրությանը, չէ՞ որ նա գիտի, որ դրան հետեւելու է հստակ գործընթաց՝ Լարիսա Ալավերդյանը պատասխանեց. «Ոչ, նա չի խաբում: Նա ասում է պաշտոնական Հայաստանի դիրքորոշումը: Մենք հասկանում ենք, որ ճանաչումը ներողություն խնդրելը չէ միայն, որ ասեն՝ այո, եղել է ցեղասպանություն: Բայց ճանաչմանը՝ որպես իրավական ակտ, պետք է հետեւի որոշ իրավական հետեւանքներ»:
Հռիփսիմե ՋԵԲԵՋՅԱՆ
