ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը հարցազրույց է տվել Euronews հեռուստաընկերությանը: Ներկայացնում ենք հատվածներ՝ ըստ panorama.am-ի թարգմանության:
-Այժմ բոլորն անկասկած ընդունում են, որ անցյալից պետք է հետևություններ արվեն: Սակայն նույնիսկ 100 տարի անց Թուրքիան և Հայաստանը, կարծես, կառչել են այս բանավեճից: Ձեր երկրների համար կա՞ն արդյոք այլ ոլորտներում համագործակցելու, առաջ շարժվելու ուղիներ, թե՞ այդ խնդիրը կմնա այն արգելքը, որը մշտապես հեռու կպահի երկուսին միմյանցից:
– Ես` որպես Հայաստանի հանրապետության նախագահ, երկու անգամ փորձել եմ գնալ այդ ճանապարհով: Մինչ ինձ էլ ընտրված երկու նախագահները փորձում էին գնալ այդ ճանապարհով: Առաջինն այն էր, երբ մենք հանդես եկանք ցանկությամբ` առանց որևէ նախապայմանների ունենանք հարաբերություններ, այնուհետև քննարկել կողմերի համար վիճելի հարցերը: Երկրորդ այդպիսի փորձը 100-րդ տարելիցի նախօրեին էր, երբ ես մի քանի ամիս առաջ նամակ հղեցի Թուրքիայի նախագահին, և այդ նամակը արտաքին գործերի նախարարը հանձնեց համապատասխան թուրք պաշտոնյաներին: Նամակում ես հրավիրում էի Թուրքիայի նախագահին` մասնակցելու ապրիլի 24-ի միջոցառումներին և համատեղ ցավակցելու, համատեղ հիշելու զոհերի հիշատակը: Բայց թուրքական իշխանությունները այլ որոշում կայացրեցին և որոշեցին ապրիլի 24-ին` այն օրը, երբ նշվում է Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակը Հայաստանում, անցկացնել Գալիպոլիի ճակատամարտի տոնակատարություն:
– Թուրքիան առաջարկել է ձևավորել պատմաբանների միջազգային հանձնաժողով, որը մեկընդմիշտ կկարգավորի այդ խնդիրը, և ինքը պատրաստ է ընդունել դրա արդյունքները: Ձեր կարծիքով, ի՞նչն է սխալ այդ առաջարկի մեջ:
Կարդացեք նաև
– Նախ ի սկզբանե սխալ է, որովհետև ես չգիտեմ դեպք, երբ պատմաբանները նստեն-որոշեն և այդ հարցն այդպես լուծվի: Սա մեկ:
Եվ երկրորդը` ես չեմ պատկերացնում թե այդ հանձնաժողովն ինչպես պետք է աշխատի, որովհետև թուրք պատմաբանները պետք է աշխատեն թուրք հասարակության ճնշման տակ, իշխանությունների ճնշման տակ, հայ պատմաբանները` հայ հասարակության, հայկական իշխանությունների:
Բայց սրանք ամենակարևորը չեն: Ամենակարևորը հետևյալն է. մասնագիտացված կառույցները, երկրները, որոնք ունեն ամենամեծ արխիվները, դրանում չեն կասկածում, կասկած չկա:
Եկեք նորից անդրադառնանք Վատիկանում տեղի ունեցած պատարագին: Ի՞նչ եք կարծում, Վատիկանը ամենատեղեկացվածներից մեկը չէ՞ Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ տեղի ունեցած իրադարձություններից: Ի՞նչ եք կարծում, արդյո՞ք Վատիկանը պակաս ունի գրագետ պատմաբանների: Մեզ համար այդպիսի առաջարկությունը վիրավորական է, որովհետև կասկածի տակ է դրվում ցեղասպանության փաստը: Ի վերջո` պատմաբաններն ի՞նչ պետք է պարզեն, թե քանի՞ մարդ է զոհվել: Եվ արդյո՞ք տարբերություն կա, զոհվել է մեկուկես միլիոն, թե` մեկ միլիոն չորս հարյուր քառասունինը հազար:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ սկզբնաղբյուր կայքում
