Անցյալ տարի ամռանը հայտարարվեց «Ազատամարտիկների դաշինքի» ստեղծման մասին:
Մինչ Դաշինքի ստեղծումը, Դաշտային հրամանատարների խորհուրդը, որի անդամ էի նաև ես, բացի հանրահավաքներից և մարտական ընկերների համախմբման գործընթացից, ձեռնամուխ եղավ կլոր սեղանի շուրջ համախմբել Հայաստանի քաղաքական կուսակցություններին ու գործիչներին, որպեսզի վերջիններս իրենց գնահատականը տան երկրում տեղի ունեցող իրադարձություններին, ներկայացնեն իրենց մոտեցումները և առաջարկեն ելքեր՝ արտաքին և ներքին մարտահրավերներին դիմակայելու վերաբերյալ:
Հետագայում, ինչպես տեսանք, խորհրդարանական ոչ կոալիցիոն ուժերը, նախ քառյակ կազմով, իսկ հետո եռյակի ձևաչափով՝ ԲՀԿ, ՀԱԿ, Ժառանգություն, հաշվի առնելով երկրում առկա ճգնաժամային իրավիճակը, հայտարարեցին համախմբման, հանրահավաքային շարժում և իշխանությունների հրաժարականը պահանջելու գործընթաց սկսելու մասին:
Մեզ նույնպես պետք էր միավոր ստեղծել, ազատամարտիկների համախումբ մի միավոր, որը գտնվելով առաջին դիրքերում, թույլ չէր տա նոր ապօրինություններ ու բախումներ: Ի սկզբանե՝ Դաշինքի կազմավորման ընթացքում, տարաբնույթ տարաձայնություններ, բնականաբար, առկա էին, բայց , ինչպես 88-ին, մենք իրավունք չունեինք վճռական պահին չմիավորվելու:
Կարդացեք նաև
Ցավոք, քաղաքական կուսակցությունները չիրականացրին տված խոստումը, և բոլորս ենք ականատես, թե ինչ ունեցանք դրա արդյունքում՝ եռյակը տրոհվեց, շարժումը մարեց:
Ինձ համար, ստեղծված նոր իրավիճակում, որպես անհատ, որպես ազատամարտիկ, Դաշինքի շրջանակներում գործունեություն ծավալելն այսուհետ նպատակահարմար չեմ գտնում: Նախ, «Ազատամարտիկների դաշինքը» ստեղծվեց որոշակի ժամանակաշրջանում և որոշակի ռազմավարությամբ: Բնականաբար, այս պահին էլ կարևոր եմ համարում իմ մարտական ընկերների համախմբումը՝ կլինի Դաշինքի շրջանակներում, թե այլ կառույցի, բայց , որպես հրապարակախոս, ինձ համար սահմանափակումներն անընդունելի են, իսկ որևէ կառույցի, այդ թվում և Դաշինքի շրջանակներում գործունեությունը, բնականաբար, ենթադրում է շատ արտահայտությունների և հայտարարությունների համաձայնեցում: Ես ինձ ազատ մտածող գործիչ եմ համարում, սովոր եմ իմ մտքերը բարձրաձայնել՝ առանց քաղաքական հաճոյախոսությունների կամ տողատակերի:
Այդ պատճառով էր նաև, որ ես հունվար ամսից հրաժարվեցի azatamart.am կայքի համակարգողի պարտականություններից:
Հաջորդ ոչ պակաս և գուցե ավելի կարևոր խնդիրը Դաշինքի խորհրդի անդամների մեծամասնության հետ իմ տարաձայնություններն են: Դա, անշուշտ, չի նշանակում, թե ես լավն եմ, նրանք՝ վատը կամ հակառակը, պարզապես այդպիսի պայմաններում իմ գործունեությունը հնարավոր չեմ համարում:
Ըստ այդմ, ես այլևս «Ազատամարտիկների դաշինքի» վարչության անդամ չեմ: Ինձ ճանաչող ու վստահող իմ ազատամարտիկ ընկերները և հասարակության տարբեր խավերի ներկայացուցիչները վստահ եմ, որ ըմբռնումով կմոտենան իմ այս որոշմանը:
Ես էլի մնում եմ պայքարողի իմ դիրքերում: Ես շարունակելու եմ անհաշտ պայքարը կեղծիքի ու անօրինականության դեմ, բայց թե ինչպես, ինչ խոսքերով ու քայլերով, իմ որոշելու գործն է, ինչի իրավունքը ոչ ոքի չեմ կարող տրամադրել:
