Այսօր Սահմանադրական բարեփոխումերի գործընթացում քաղաքացիական հասարակության դերի քննարկման ժամանակ Սահմանադրական փոփոխությունների մասնագիտական հանձնաժողովի անդամ Վարդան Պողոսյանը բնականաբար պաշտպանում էր փոփոխությունները եւ վստահեցնում, որ դա անհրաժեշտություն է: Խոսքի ազատության պաշտպանության կոմիտեի նախագահ Աշոտ Մելիքյանը եւ ԱԳԼ Քաղաքացիական հասարակության ֆորումի չորրորդ խմբի համակարգող Հովսեփ Խուրշուդյանը նրան հիշեցրեցին, որ 2005-ին էլ ինքը ասում էր, որ սահմանադրական փոփոխությունները լուծելու են խնդիրները, իսկ հիմա նույն ոգեւորությամբ քննադատում է, թե գործող Սահմանադրությունը չի լուծում մեր խնդիրները:
Աշոտ Մելիքյանը նրան հարց ուղղեց՝ ինչո՞ւ չի կարելի բարեփոխումներին անդրադառնալ 2019-ին: Վարդան Պողոսյանը պատասխանեց քննադատություններին եւ իրեն ուղղված հարցին: Նրա խոսքերով՝ «2005- ին համապարփակ փոփոխությունների խնդիր դրված չի եղել ընդդիմադիրների, իշխանության կողմից: Դա արվել է միջազգային կառույցների պարտադրանքով: Չի եղել միասնական կոնցեպտուալ մոտեցում: Ես 2005-ի Սահմանադրության հայր ինձ չեմ դիտարկում: Որովհետեւ տեքստի առումով իմ մասնակցությունը նշանակալի է եղել, բայց կոնցեպտուալ առումով այն լուծումները, որոնք եղել են 2005-ին իմ համոզմունքներին չեն համապատասխանել: Ես բարեփոխել եմ այն, ինչ հնարավոր է եղել տվյալ պահին բարեփոխել»:
Վարդան Պողոսյանն ասաց, որ հանձնաժողովում աշխատելուց առաջ ինքը հիմա նախ ճշտել է՝ խոսքը գնում է համապարփա՞կ բարեփոխումների, թե՞ կոսմետիկ բարեփոխումների մասին. «Այն ամենը, ինչ կա հայեցակարգում, առնվազն 95 տոկոսով արտացոլում է իմ համոզմունքները: Շատ քիչ հարցեր կան, որոնք չեն արտացոլում իմ սահմանադրաիրավական եւ սահմանադրաքաղաքական համոզմունքները: Դա վերաբերում է արմատական համակարգային փոփոխություններին, քաղաքական փոքրամասնությունների իրավունքների մեծացմանը, հիմնական իրավունքների հետ կապված բազմաթիվ հարցերին»:
Ինչ վերաբերում է փոփոխությունները 2019-ին թողնելուն՝ նա ասաց. «Եկեք սպորտային հետաքրքրության համար նայենք եւ տեսնենք՝ ՀՀԿ-ն ցանկանո՞ւմ է սահմանադրական բարեփոխումներ անել, թե՞ չէ: Ես եւ դուք, որպես ՀՀ քաղաքացի, ի՞նչ օգուտ ենք ստանում դրանից: Ո՞րն է մեր օգուտը՝ որպես ՀՀ քաղաքացի: Ինձ համար անընդունելի թեզ է, երբ ասում են՝ վերարտադրվում է եւ վերարտադրության համար է ու վերջակետ են դնում: Իմ մտահոգությունն է հասկանալու՝ անկախ նրանից, թե իքսը, իգրեկը, զեթը ինչ են ցանկանում, կատարել փոփոխություններ, որոնք օգտակար են լինելու երկրի զարգացման համար: Եթե վերարտադրության համար է, ինչն է խանգարում վերարտադրվելու հիմա: 3-րդ ժամկետի խնդիր չկա: Եթե եղավ պառլամենտական մեծամասնություն կամ այն ուժի օգտին, նախագահական ընտրությունները որեւէ բան չեն փոխելու բացի վրացական տարբերակից, երբ վարչապետը մի բան է ասում, նախագահը մի բան է ասում: Կիսանախագահական համակարգում կա վտանգ, երբ պառլամենտը մի մեծամասնություն ունի, իսկ նախագահը այլ կուսակցությունից է: Ունենալու ենք անկայուն վիճակ, առանց այն էլ դե ֆակտո պատերազմական վիճակում ենք: Ո՞վ է որոշելու օպերատիվ կառավարումը, եթե լինի դե յուրե պատերազմ»:
Կարդացեք նաև
Հռիփսիմե ՋԵԲԵՋՅԱՆ
