Այս հետաքրքիր բույսը, որ հայերեն եղերդակ է կոչվում, ռուսները цикорий են ասում, անգլերեն chicory է, բազմաթիվ տարատեսակներ ունի, սակայն ամենաշատը տարածված են վայրի եւ սալաթային տեսակները: Վայրի եղերդակի արմատները չորացնում եւ սուրճին փոխարինող ըմպելիք են պատրաստում, իսկ սալաթային եղերդակը, որին նաեւ բելգիական էնդիվի են կոչում, տեսքով շատ նման է մեզ քաջածանոթ հազարաթերթիկին (մառոլ), ունի յուրահատուկ դառնահամ: Վերջին երկու-երեք տարիներին բելգիական եղերդակը (բելգիացիների հանգույն այն նաեւ աշխարհի այլ երկրներում են witloof կամ witlof (white leaf- սպիտակ տերեւ)անվանում) նաեւ Երեւանի սուպերմարկետներում է հայտնվում, այնպես որ մենք էլ կարող ենք մեզ թույլ տալ նրանով պատրաստված ուտելիքներ:
Եղերդակի յուրահատուկ դառնահամից ազատվելու համար կամ մեջտեղի համեմատաբար կոպիտ մասը կտրում-գցում են, կամ մի թեթեւ ջերմամշակման են ենթարկում: Բելգիայում ես փորձել եմ նաեւ սպիտակ սոուսով եփված witlof, որը նույնպես շատ համեղ էր:
Կարդացեք նաև
Այսօր ձեզ կառաջարկեմ եղերդակի պատրաստման ամենապարզ, միեւնույն ժամանակ շատ համեղ մի եղանակ:
Եղերդակի պոչիկներից մի փոքր կտրեք, լվացեք, ջրքամեք: Երկայնքով շերտատեք երկու-երեք կտորի: Շատ լավ տաքացրած գրիլ-թավայի վրա երկու կողմից արագ տապակեք՝ առանց որեւէ յուղի:
Շարեք մատուցարանի մեջ: Վրան ձիթապտղի յուղ եւ բալզամիկ քացախ արեք եւ մատուցեք: Ցանկության դեպքում կարող եք մի քիչ աղ էլ անել (ավելի լավ է՝ ծովային), սակայն առանց աղի է՛լ ավելի համեղ է: Ավելի գեղեցիկ մատուցելու համար կարող եք թուրինջի մաքրած կտորներով զարդարել:
Վստահեցնում եմ, որ չափազանց համեղ աղցան է: Բարի ախորժակ:
Պատրաստեց ՄԵԼԱՆՅԱ ԲԱՐՍԵՂՅԱՆԸ
leaf – տերեւ