Հայկական բարեգործական ընդհանուր միության (ՀԲԸՄ) AGBU-talk-երը միտված են ստեղծելու մեկ ընդհանուր հարթակ, ոգեշնչելու ու ներգրավելու մասնակիցներին հայ ժողովրդի հզորացման գործընթացում: Եռօրյա քննարկումներից առաջինը, որն ունի «Մարդկային ներուժը Հայաստանում եւ Սփյուռքում» խորագիրը, կայացավ այսօր՝ ապրիլի 1-ին, ԱՅԲ դպրոցում:
ԱՅԲ կրթական հիմնադրամի հոգաբարձուների խորհրդի նախագահ տեր Մեսրոպ քահանա Արամյանը խոսելով մարդկային կապիտալից, նշեց, որ դրա կերտման ճանապարհը կրթությունն է: «Ցանկացած զարգացման ծրագրի հիմքում պետք է դրված լինի կրթությունը: Օրինակ ԱՅԲ դպրոցը մարդկային կապիտալի մրցունակության ցուցանիշն է, 150 մարդ է մասնակցում այս ծրագրին, մեզ միացել է ֆանտաստիկ ուսուցիչների համայնք ամբողջ աշխարհից: Կրթության գաղափարը համախմբել է զարմանալի որակներ: Փոքրիկ համագործակցությունից ծնվել է կրթության գերազանցության ծրագիրը: Այժմ ծրագիր կա ուսուցիչների պատրաստման, նոր դպրոցների, նոր կրթական տեխնոլոգիաները ամբողջ Հայաստանով մեկ տարածելու, ծրագրեր առաջարկելու սփյուռքի դպրոցներին»,-ասաց տեր Մեսրոպը: Նա կարեւորեց միավորումը միասնական ապագայի գիտակցումով եւ ոչ թե անցյալի հիշողություններով, ինչը հաճախ է պատահում:
ՀԲԸՄ փոխտնօրեն, «Թումո» ստեղծարար տեխնոլոգիաների կենտրոնի հիմնադիր Սեմ Սիմոնյանը փաստեց, որ կա փառահեղ մարդկային կապիտալ, ու պատահական չէ, որ 37 տոկոսն ուզում է իր բիզնեսը հիմնել Հայաստանում:
Հայաստանի Ամերիկյան համալսարանի (ՀԱՀ) նախագահ Արմեն Տեր-Կյուրեղյանը կարեւորեց քննարկումը՝ ասելով, որ մարդկային հզոր կապիտալ է կենտրոնացած Սփյուռքում եւ Հայաստանում, ինչ վերաբերում է իրենց համալսարանին, որի ներուժը ուսանողությունն է, ՀԱՀ-ը յուրատեսակ կամուրջ է Հայաստանի եւ Սփյուռքի միջեւ:
Կարդացեք նաև
«Մայքրոսոֆթ» կորպորացիայի Հայաստանյան ներկայացուցչության տնօրեն Եվա Հյուսյանի խոսքով. «Սա լավագույն ներդրումն է, սա միակ բնագավառն է որտեղ Հայաստանը առանձնակի աչքի է ընկնում՝ լինելով փոքր երկիր: Եթե, օրինակ, նայենք, թե քանի Գերազանցության կենտրոն է բացվել Հայաստանում, որ օգնում է կրթել սերնդին, պատկերն ավելի պարզ կլինի: Կան միջավայրեր, որոնք կերտում են իրենց ուժերին ու ապագային հավատացող սերունդ: Մենք դեռ խորհրդային տարիներից ավանդույթներ ունենք, օրինակ` լավագույն ինժեներները Հայաստանում են: Ձեռներեցության առումով եւս դարավոր ավանդույթներ ունենք, եւ եթե Ինովիքենդի նման միջոցառում ենք կազմակերպում, որին 500 երիտասարդ է մասնակցում, որոնցից 300-ը մարզերից են, կարծում ենք արդեն լավ է: Համոզված եմ, որ քիչ ներդրումներով էլ կարելի է մեծ արդյունք ստանալ: Պարզապես այն ծրագրերը որոնք հաջողություն են բերում, պետք է տարածել, ռիսկային թռիչքներ կատարել, անընդհատ ստեղծել նոր բան: Այսօր կրթությունը վերափոխվում է աշխարհը, անգամ ԱՄՆ լավագույն համալսարանները փորձում են հասկանալ հաջորդ դարաշրջանի կրթությունն ինչպիսի պետք է լինի»:
«Նեյշնլ Ինսթրումենթս» ընկերության հայաստանյան մասնաճյուղի տնօրեն Արամ Սալաթյանը կարծում է, որ պետք է շեշտադրված համատեղ աշխատեն հայաստանյան եւ սփյուռքյան մարդակային կապիտալը, համագործակցեն արդյունավետ հարթակներում:
Եվա Հյուսյանը փաստեց, որ տարբեր ոլորտներում տարբեր ծրագրեր է իրականացրել, խոսեց նաեւ ձախողված փորձերի մասին: Նրա ձեւակերպմամբ,մենք շատ ուժեղ ենք հայ լինելու մեջ, մինչդեռ չպետք է կոնկրետ միայն հայերով սահմանափակվել:
Տեր Մեսրոպը համոզված է՝ Հայաստանը ոչ թե պետք է գրավիչ ու ձգողական դարձնել միայն սփյուռքահայերի համար, այլ պետք է ընդհանրապես ձգողական դարձնել, ու քանի դեռ Հայաստանում որեւէ օտարերկրացի աշխատելու եւ սովորելու ցանկություն չունի, դա վատ նշան է Հայաստանի համար: «Բարեբախտաբար այդպիսի ձգողական մի քանի կենտրոններ ստեղծվել են Հայաստանում, օտարերկրացի մասնագետներ են գալիս աշխատելու եւ մտածում են, որ Հայաստանը ապագա ունի: Հայ առաքելական եկեղեցին մեծ համահայկական ցանց է, այն մեծ անելիք ունի սփյուռքյան ներուժը համախմբելու առումով»,-ասաց նա:
Ըստ տեր Մեսրոպի, Հայաստանը կարող է աջակցել, որ սփյուռքի դպրոցները հզորանան, կապը հայրենիքի հետ ավելի մեծ լինի: Նրա խոսքով, սակայն, պետք է կոտրել այն կարծրատիպը, որ Հայաստանը ինչ-որ բան ուզողի դերում է եւ պետք է միմյանց փոխհարստացնել, գրավիչ լինել կրթության եւ տնտեսության առումով:
Թե չէ, ինչպես նշեց, քննարկումը վարող Արտակ Ալեքսանյանը, ստացվում է, Հայաստանում կենտրոնացած է հզոր ներուժ, հրաշալի մասնագետներ, միջազգային օլիմպիադաներից հայ աշակերտները վերադառնում են մեդալներով, բայց Հայաստանը տարեկան լքում է 30 000 մարդ, յուրաքանչյուր երրորդը երկրում աղքատ է:
Ներկաները նշեցին, որ չպետք է ծանրանալ միայն մռայլի վրա ու հարկ է ավելի շատ ներկայացնել հաջողության պատմություններ, որովհետեւ դրանք եւս առկա են: Բանախոսներից ոմանց համոզմամբ, Հայաստանից շատերը հեռանում են ոչ թե ֆինանսական պատճառներով, այլ ապագայի հանդեպ հավատի բացակայության, այ այստեղ է, որ մեծ անելիք կա
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
