Տարբեր ժողովուրդներ միմյանց յուրօրինակ ձեւով են ողջունում՝ քիթ քթի հպելով, իսկ հին Չինաստանում բարեւելիս ասել են՝ դու կերե՞լ ես, իսկ Պարսկաստանում՝ ուրախ եղիր: Միջնադարում եվրոպացի վաճառականները առեւտրի համաձայնության գալու համար միմյանց ձեռք էին սեղմում ու «մերսի» ասում, որը նշանակել է՝ վաճառեցի, ֆրանսերեն՝ շնորհակալություն: Ձեռքսեղմումը դարձել է հանդիպման ու բաժանման, բարեւի ու հարգանքի, վերաբերմունքի նշան, իսկ «մերսի»-ն Հայաստանում էլ շատ են օգտագործում՝ շնորհակալության փոխարեն:
Ողջույնի ձեւերը տարբեր են ու բազմազան, բայց քրիստոնյաները շատ գեղեցիկ ողջույն ունեն, որ ասվում է՝ խաղաղություն ձեզ, որը գրաբարյան տարբերակով՝ խաղաղություն ընդ ձեզ կամ խաղաղություն ամենեցուն արտահայտությունն է: Հոգեւոր աշխարհում հիշատակվում է նաեւ Քրիստոսի ողջույնը իր աշակերտներին հարությունից հետո, երբ մոտենալով նրանց՝ ասում է. «Խաղաղություն ձեզ, ես եմ, մի՛ վախեցեք» (Ղուկասի ավետարան, գլուխ՝ 24):
Միայն քրիստոնյաները չէ, որ խաղաղությամբ են ողջունում, արաբերենում «սալամը» հոմանիշ է խաղաղություն բառին: «Սալամ ալեյքում» բառացի նշանակում է՝ խաղաղություն ձեզ հետ:
Հովհաննես Թումանյանի՝ «Քեֆ անողին քեֆ չի պակսիլ» ստեղծագործության մեջ եւս օգտագործվում է որպես ողջույն «Խաղաղություն ձեզ, ո՛վ ուրախ մարդիկ» արտահայտությունը:
Խաղաղություն միմյանց մաղթում են ոչ միայն հանդիպելիս, այլեւ հրաժեշտ տալիս, ասելով՝ երթաք խաղաղությամբ:
Պատրաստեց ԱՆՈՒՇ ՄԱԹԵՎՈՍՅԱՆԸ
«Առավոտ» օրաթերթ
27.02.2015
