Ֆրանսայի «Նոր Յառաջ» թերթի խմբագիր Ժիրայր Չոլաքեան կը գրէ.
Հարիւրամեակի տարիէն, հարիւրամեակի Հռչակագրի հրապարակումէն անդին, երբ Հայաստանի եւ Արցախի սահմաններուն օր ըստ օրէ կը սպառնայ ազէրական բանակը, կը շարունակէ թուրքեւազէրական շրջափակումը, կը տիրեն Կովկասի մէջ Արեւմուտք-Արեւելք մրցակցութեան, եւ միջազգային տնտեսական տագնապի ծանր պայմաններ, Հայաստանի Հանրապետութեան նախագահէն անսպասելի էր եւ անընդունելի՝ Բարգաւաճ Հայաստան կուսակցութեան նախագահ Գագիկ Ծառուկեանը թիրախ վերցնելու քայլը, զինք անուանելով ազգային չարիք եւ այդպէսով վարկաբեկելով Հայաստանի Հանրապետութիւնը եւ անոր Սահմանադրութեամբ հաստատուած մարդկային ու քաղաքացիական բոլոր իրաւունքները եւս, ինչպէս նաեւ՝ խորհրդարանային պետական հաստատութիւնը, որուն անդամ է Գ. Ծառուկեան, Ազգային Անվտանգութեան կոմիտէն, Բարգաւաճ Հայաստան կուսակցութիւնը եւ հայաստանցի այն բոլոր քաղաքացիները, որոնք հաւատացած են ԲՀԿ-ի քաղաքական ծրագրին, անդամակցած ու կողմնակցած՝ անոր։
Քաղաքական պայքարը դաժան ու անողոք է, չքմեղանք չի ճանչնար։ Սարգսեան անոր վարպետը կը թուէր մինչեւ այժմ։ Կը ճառէր, կը խօսէր, կը քարոզէր ժողովրդավարութեան, ազատութեան, ազգային շահերու, կաշառակերութեան դէմ պայքարի, տնտեսական աճի լեզուն, առանց գործադրելու որեւէ մէկը։ Ինչ որ կը գնահատուէր իր մօտ՝ երկրին պաշտպանութիւնը ապահովելն էր եւ պետական վարչամեքենային տիրապետելը։
Վերջին շրջանին, իշխանութիւնը արդէն շատ ջղային դարձած էր։ Ընդդիմադիր ճակատի անդամներու, ազատամարտիկներու հանդէպ՝ անծանօթ դիմակաւոր հրոսակներու կողմէ բիրտ արարքները երթալով կ՚աճէին, առանց որ յայտնաբերուէին անոնց հեղինակները։ Այդ արարքներէն վերջինը՝ ԲՀԿ-ի անդամ Արտակ Խաչատրեանի առեւանգումը եւ ծանր ծեծի ենթարկուիլը բաժակը յորդեցուցած էր։ ԲՀԿ-ի նախաձեռնութեամբ ընդդիմադիր երրեակի ցոյց կազմակերպուած էր կառավարութեան շէնքին առջեւ եւ խորհրդարանական նիստերը պօյքոթի ենթարկելու վերջնագիր յղուած էր։
Կարդացեք նաև
Հանրապետական կուսակցութեան քաղաքական խորհուրդի նիստին, Գագիկ Ծառուկեանին ուղղուած նախագահին բոլոր ամբաստանութիւնները խոստովանութիւնն էին մէկ բանի, որ իշխանութիւնը մինչեւ հիմա կիրարկած է «երկու չափ ու երկու կշիռ»ի օրէնքը եւ ան անզօր եղած է օրէնքը եւ արդարութիւնը գործադրելու Հայաստանի մէջ։ Եթէ Ծառուկեան, ինչպէս նախագահը կ՚ըսէ, իրաւանզանց եղած է, պաշտպանուած ու հովանաւորուած է սակայն ի՛ր՝ նախագահին կողմէ։ Ուրեմն, նախագահը գլխաւոր մեղաւորն է եւ պատասխանատուն անոր քօղարկումներուն, նաեւ խարդախութիւնները հովանաւորողը։ Իշխանութեան գործելաոճի շատ կարեւոր եւ միաժամանակ անպատեհ խոստովանութիւն մըն է եղածը։
Նախագահը, 100-ամեակին առթիւ՝ փոխանակ ընդդիմադիր քաղաքական ուժերուն հետ դաշինք կնքելու, ներքին համերաշխ մթնոլորտ ստեղծելու՝ դիմագրաւելու համար միջազգային, շրջանային եւ ներքին ճակատներու վրայ ստեղծուած բարդ խնդիրներն ու կացութիւնները, ներքաղաքական պայքարի թէժ վիճակ ստեղծեց։
Եթէ սահմանադրական փոփոխութիւններու միջոցով, Հայաստանի իշխանութեան ղեկին մնալու մարմաջն է, որ Սերժ Սարգսեանը մղած է Ծառուկեանը վարկաբեկելու եւ զայն չարիք յորջորջելու, նախագահին այս քայլը, իր բացասական բոլոր երեսներով հան-
դերձ, գոնէ կարեւոր օգուտ մը ունեցաւ՝ ԲՀԿ-ն դարձուց հարիւր առ հարիւր Ընդդիմադիր։ Ճակատին տուաւ կեդրոնաձիգ ուժ, երկրի բոլոր դժգոհ, յուսալքուած ու խաբուած ուժերը համախմբելով Գագիկ Ծառուկեանի շուրջ, որ կը մնայ օլիկարխ մը, եւ որ անցեալին ալ դաշնակիցն էր իշխող կուսակցութեան։