Երեւանյան գետնանցումներից մեկի պատերին «Լօխ լյավա Արցախ» այս գրառումը հունվարի 31-ին տեղի ունեցած Բերձորի միջադեպից հետո կարծես թե իմաստազրկվում է: Ոնց որ թե «Լոխ լյավ չի», երբ Արցախի ոստիկանությունը մահակներով մարդկանց է ծեծում ու արգելում նրանց մուտքն Արցախ:
Իսկ եթե, ինչպես նկարում է գրված՝ «Լօխ» բառի քաղաքային ֆոլկլորի իմաստով դիտարկենք գրառումը, ապա ոմանց համար, հավանաբար, «Լօխ» լինելն է ձեռնտու:
Լուսանկարը՝ Նելլի Բաբայանի
«Առավոտ» օրաթերթ
Կարդացեք նաև
05. 02. 2015թ.
«Արցախի ոստիկանությունը մահակներով մարդկանց է ծեծում ու արգելում նրանց մուտքն Արցախ: »
………………………………………….
Այս – զայրացած – հաստատումը ենթադրել է տալիս թէ ցանկացած ոեւէ մարդ, ոեւէ պահի եւ ոեւէ պատճառով, նոյնիսկ՝ կամայականօրէն, ծեծ է ստանալու Արցախում, եւ անոր արգիլվելու է մտնել այդտեղ
սա ճիշտ չէ, եւ հարկաւոր է նաեւ նշել ծեծի արտակարգ եւ աննախընթաց դրդապատճառները…
իսկ պատկերդ սիրուն է … չէ, ոչ թէ քո դէմքի պատկերը, այլ յօդուածի նիւթին վերաբերող գետնանցում քո առած լուսանկարը… (սակայն ոչ թէ որովհետեւ յիշեալ միւս պակերն ել սիրուն չի, բնաւ այդպիսի բան չեմ ուզում ասել, նոյնիսկ ընդհակառակն… սակայն անպատշաճ է որ այդպիսի բաներ ասեմ…)
տակաւին խռո՞ված ես, Նելլի…
այդ որքան զայրոյթով, ցասումով ես գրել այս հաղորդումը
մի նեղացիր
եղած ծեծն ալ այդքան ծանր ծեծ չի,
տղերքը մեծ տղերք են, տոկուն են, կը տանեն
իսկ այս բոլորը՝ անցողական բաներ են
հանգիստ եղիր