Այս լուսանկարը նկարել եմ 2010թ. սեպտեմբերի 19-ին՝ Թուրքիայի տարածքում գտնվող Աղթամարի սուրբ Խաչ եկեղեցու բացման օրը: Մի խումբ լրագրողներով մասնակցում էինք այդ միջոցառմանը՝ «Հրանտ Դինք» հիմնադրամի հրավերով: Եկեղեցու բացման արարողությանը մասնակցելու համար Աղթամար էին եկել նաեւ իսլամացած հայեր: Նրանք խոսում էին թուրքերեն կամ քրդերեն, իսկ հայերեն թարգմանում էին ստամբուլահայ մեր հայրենակիցները:
Օրինակ, Ֆարզանդա անունով շենիկցի այս պապիկը՝ իմանալով, որ Հայաստանից եմ, մոտեցավ եւ ասաց, որ փնտրում է Երեւանի իր բարեկամին, որը, նրա խոսքով, ծնվել է Թալինում, անունը Վարդան Վարդանյան է, դասախոսում է Երեւանի բուհերից մեկում: Այն ժամանակ Ֆարզանդա պապիկը 70 տարեկան էր: Նա մահմեդականություն ընդունած ծպտված հայ էր: Ֆարզանդան պատմեց, որ հոր անունը Ուլիխան էր, ազգանունը՝ Գյուլբադաղ(յան): Ֆարզանդայի՝ Բաշիր անունով քուրդ փեսան նույնիսկ իր հեռախոսահամարը թողեց, որպեսզի երեւանցի ազգականները կապվեն աներձագի հետ: Հետագայում Հայաստանում հաստատված մի թուրքահայից տեղեկացանք, որ Բաշիրի հեռախոսահամարը «Առավոտում» կարդալով ու Ֆարզանդա Գյուլբուդաղի նկարը տեսնելով՝ վերջինիս բարեկամները զանգահարել են, գտել նրան ու հանդիպել:
ԳՈՀԱՐ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ
04.02.2015
