Ընթացիկ լրահոսում նախօրեին մի պահ առկայծեց ու, ի վերջո, աննկատ մնաց Եվրոպայի խորհրդի գլխավոր քարտուղար Թորբյորն Յագլանդի անդրադարձն Արցախին: Այնինչ եվրոպական կառույցի բարձրաստիճան ներկայացուցչի թե՛ արտահայտությունները, թե՛ անդրադարձի ենթատեքստը միանգամայն հետաքրքրական են եւ ուշադրության արժանի, միաժամանակ որոշակի մտորումների տեղիք են տալիս:
Թորբյորն Յագլանդի ելույթից հետո ադրբեջանցի պատգամավորներից մեկը նրան հարց է ուղղել Արցախում ձերբակալված ու ԼՂՀ դատարանի վճռով արդեն դատապարտված ադրբեջանական դիվերսանտներ Ասկերովի ու Վուլիեւի մասին, իսկ ավելի կոնկրետ, խնդրել է, որ ԵԽ ԽՎ գլխավոր քարտուղարն աջակցի նրանց, ոչ ավել, ոչ պակաս, ազատ արձակմանը:
ԵԽ գլխավոր քարտուղարը պատասխանել է, թե տվյալ հարցը վերաբերում ԼՂ հակամարտությանը, իսկ հակամարտության կարգավորմամբ զբաղվում է ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը։
Պարզ ասած՝ խուսափողական պատասխան է տվել, ապա նաեւ նշել է, թե ԵԽ-ն չի կարող իր արժեքները պաշտպանել սառեցված հակամարտությունների տարածքներում, որոնք «Եվրոպայում մարդու իրավունքների սեւ խոռոչներն են»։
«Ես շարունակում եմ պնդել, որ անընդունելի է, որ մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիան չի տարածվում այն տարածքների վրա, որտեղ առկա են սառեցված հակամարտություններ։ Բոլոր եվրոպացիները, այդ թվում՝ Լեռնային Ղարաբաղում, Մերձդնեստրում ապրող քաղաքացիները, պետք է պաշտպանված լինեն մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիայով»,- ասել է ԵԽ գլխավոր քարտուղարը։
Մի կողմից, իհարկե, լավ է, որ ԵԽ գլխավոր քարտուղարը միանգամից հղում է արել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբին՝ հասկացնելով, որ Արցախի հիմնախնդրին այս կամ այն կերպ վերաբերող հարցերը պետք է այնտեղ քննարկել: Նմանապես ողջունելի է ԵԽ գլխավոր քարտուղարի այն մոտեցումը, որ Լեռնային Ղարաբաղում էլ քաղաքացիները պետք է պաշտպանված լինեն Մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիայով:
Կարդացեք նաև
Հրապարակումն ամբողջությամբ՝ «Հայոց աշխարհ» թերթի այսօրվա համարում:
