Մեղմիկ, փոթորկոտ քո ալիքներով,
Ճեղքում անցնում ես հազար սրտերով,
Նրանց ջերմացնում, նազանքով լցնում,
Քո մեծ սլացքով թովչանք պարգևում:
Քեզ ոչ մի արգելք չի դիմակայում,
Անհոգի մարդն է քեզ հեշտ խոնարհվում,
Ծով ալիքներ են ելևեջներդ,
Բույրով են սնում բյուր հոգիները:
Եվ ալիքաձև, նուրբ շարժումներով,
Սլացիկ, խորունկ քո մենապարով,
Ջերմով ես լցնում դալուկ սրտերը,
Փոթորկով պատում նուրբ հոգիները:
Աղոթք ես կրում քո նոտաներում,
Ցոլքեր առկայծում մեր հոգիներում,
Միշտ փարատում ես մեր բյուր վշտերը,
Բերկրանքով լցնում թախծոտ սրտերը:
Կարդացեք նաև
Հեշտ շրջանցում ես բոլոր խութերը,
Վշտից մաքրում ես վհատ սրտերը,
Հույսի սերմեր ես ցանում մեր հոգում,
Անհույս վերքերն ես հանգիստ ամոքում:
Դու համեմվում ես Տիրոջ աղոթքին,
Եվ նոր լիցքեր ես հղում մեր մտքին,
Թարմ երանգներով սնում մեր հոգին,
Մեզ հաղորդակցում կյանքի հնարքին:
Դու կյանքի մութը փոխում ես լույսի,
Կարոտ հույզերը վերածում հույսի,
Եվ մեռած հույսը դարձնում երազանք,
Մեր հոգում ցանում չմարող քնքշանք:
Քո խաղիկներով ու նուրբ հնարքով,
Բյուր հոգիներ ես դու ալեկոծում,
Տիրոջից սերած մոգական ուժով,
Հոգու աշխարհն ես խելքահան անում:
Չկա մեկ այլ ուժ՝ խորքով համարժեք,
Որ համեմատվի իր զուլալությամբ,
Շաղ տա իր ճամփին այդքան մեծ արժեք,
Ու սրտեր գերի իր ծով մաքրությամբ…
Անանիա ՄԱՂԱՔՅԱՆ
