Ճի՞շտ է արդյոք, որ ոտնահարվում են ՀՀ թոշակառուի իրավունքները

Իմ հայրը՝ Գառնուշ Կարապետի Մանուկյանը, թոշակառու է, 87 տարեկան, 62 տարվա մանկավարժական աշխատանքային ստաժով, 2-րդ կարգի հաշմանդամ, զրկված տեղաշարժվելու հնարավորությունից:

Նա իր թոշակը ստանում է «Արդշինինվեստբանկ»-ի Կոմիտաս փողոցում գտնվող մասնաճյուղից՝ VISA քարտով: Պարզվում է՝ որպեսզի թոշակառուն ապացուցի, որ ինքը ողջ եւ առողջ է, ամեն տարի՝ հունվար ամսին, պետք է անձամբ ներկայանա բանկ՝ հաստատելու համար այդ փաստը: Մի կողմ թողնենք, թե ինչքանով է դա բարոյական, եւ դա ում նախաձեռնությունն է (Արաբկիր շրջանի սոցապի ղեկավարի առաջին տեղակալը պնդում է, որ դա բանկի նախաձեռնությունն է, իսկ վերը նշված բանկի կառավարիչը՝ ճիշտ հակառակը):

Ես առաջարկել եմ բանկի աշխատակիցներին անձամբ համոզվել թոշակառուի ողջ եւ առողջ լինելու փաստի մեջ՝ նրանց հրավիրելով մեր տուն, սակայն նրանք հրաժարվել են: Դժվար չէ պատկերացնել, թե ինչ պրոբլեմների հետ է կապված տեղաշարժվելու հնարավորությունից զրկված 87 տարեկան թոշակառու հաշմանդամի տեղաշարժը դեպի բանկ, եւ ընդհանրապես՝ հանուն ինչի նման տեղաշարժ: Միգուցե ապացուցելու համար սեփական անձի ողջությունը, ինչը, որպես իրավաբանական կատեգորիա, անհեթեթություն է: Ստացվում է մի տպավորություն, որ պատկան մարմինները այս բնագավառում գոյություն ունեցող չարաշահումներից ձերբազատվելու նպատակով անլուծելի պրոբլեմների առաջ են կանգնեցնում հասարակության ամենօրյա բազմակողմանի ուշադրության ու հոգածության արժանի խավին: Ի հավելումն այս ամենի՝ ուզում եմ նշել սոցապի աշխատողների անտարբերությունը վաստակաշատ մանկավարժի պրոբլեմներին եւ նշված բանկի կառավարչի եւ համապատասխան բաժնի աշխատակցի ոչ պատշաճ պահվածքը խնդրո առարկա հարցի կապակցությամբ (ում ուզում եք՝ դիմեք):

Ճի՞շտ է արդյոք, որ ոտնահարվում է ՀՀ Սահմանադրությունը: Ճի՞շտ է արդյոք, որ թոշակառուն իրավունք չունի ստանալու իր թոշակը, եթե տեղաշարժվելու հնարավորությունից զրկված լինելու պատճառով չի կարող ապացուցել իր ողջ եւ առողջ լինելու փաստը, կամ ընդհանրապես՝ նա կարիք ունի՞ նման ապացույցի:

Մ. ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ
ԵՊՀ դոցենտ, ֆ.մ.գ.թ.

«Առավոտ» օրաթերթ
23.01.2015