«168 ժամ» -ի զրուցակիցն է Վրաստանի դիվանագիտական ակադեմիայի ռեկտոր, քաղաքագետ Սոսո Ցինցաձեն:
– Տարածաշրջանում Հայաստանը համարվում է ՌԴ-ին ամենանվիրված երկիրը՝ գոնե իշխանությունների հռետորաբանության մակարդակում: Ինչո՞ւ Ռուսաստանն այս հարցում զիջումների չի գնում: Ի վերջո, դրանից ի՞նչ եզրակացություններ պետք է անեն ՀՀ իշխանությունները:
– Եկեք վերհիշենք պատմությունը: Իսկ ե՞րբ է Ռուսաստանը գնացել զիջումների: Այն ժամանակ, երբ իր առջև ուժ է հայտնվել: «Բարոյական արժեքներն ու ուժեղ լինելը Ռուսաստանի համար գրոշի արժեք չունեն:
– Այսինքն` պետք է պատրաստ լինել շարունակական ստորացումների՞:
Կարդացեք նաև
– Ոչ թե պետք է պատրաստ լինել ստորացումների, այլ Հայաստանն արդեն ստորացված է Ռուսաստանի կողմից նրանով, որ հրաժարվում է մի սրիկայի հանձնել ՀՀ արդարադատությանը: Ռուսաստանի համար այդ սրիկան ավելին արժե, քան իր միակ գործընկեր-դաշնակիցը Կովկասում և ոչ միայն՝ Կովկասում, այլև գլոբալ աշխարհում: Ռուսաստանը գլոբալ մեկուսացման մեջ է ու չունի գործընկերներ: Նույնիսկ Չինաստանը դաշնակից չէ, այլ գործընկեր է: Բելառուսը` ևս: Ռուսաստանի միակ գործընկերը Հայաստանն է, և Ռուսաստանը դրա համար չի ցանկանում «զոհաբերել» այդ սրիկային, նրան պաշտպանելը, փաստորեն, ավելի կարևոր է: Ես ևս մեկ անգամ համոզվեցի, թե ինչ իմաստուն գտնվեցին մեր նախկին իշխանությունները, երբ Բաթումից և Ախալքալաքից հանեցին ռուսական ռազմաբազաները: Ասեմ ձեզ, որ ցավալին այն է, որ Ախալքալաքում ռուսական ռազմաբազան դուրսբերումից պաշտպանում էին հայերը: Դա մեզ համար ցավալի փաստ էր:
ԱՐԱՔՍ ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «168 ժամ» թերթի այսօրվա համարում
