Վերջերս մի հոգեհանգստի ժամանակ ներկաներից մեկն ասաց՝ «միեւնույն է, բոլորիս վերջը դա է լինելու, կյանքն անիմաստ բան է»: Ես ոչ նման տեղերում, ոչ էլ ընդհանրապես վիճելու ցանկություն եւ ընդունակություն չունեմ, սակայն այս դեպքում կարծում եմ, որ իրականությունը ճիշտ հակառակն է՝ հենց ֆիզիկական մահն է մեր կյանքին իմաստ տալիս:
Եթե մենք անմահ լինեինք, ապա ցանկացած գործ, որը մենք պլանավորում ենք, կհետաձգեինք վաղվա, 10 օրվա, կամ 10 տարվա: Կամ… ընդհանրապես չէինք անի: Միեւնույն է՝ առջեւում հավերժություն է: Այ, այդ դեպքում կյանքն իսկապես անիմաստ կդառնար՝ մենք որեւէ բան անում ենք միայն այն պատճառով, որ մեզ սահմանափակ ժամանակ է տրված:
Այդ «որեւէ բանի» մեջ, իհարկե, միստիկա չկա. դրանք մեր ամենօրյա պարտականություններն են: Երջանիկ են այն մարդիկ, որոնք իմ նման վստահ են, որ դա հենց այն է, ինչին նրանք կոչված են: Բայց բացի ստեղծելուց՝ մեզ ժամանակ ու հնարավորություն է տրված ընկալելու եւ ուրախանալու՝ այսօր եւ անցյալում ապրող մարդկանց լավ արարքներով, արժանիքներով, նրանց հաջողություններով, որեւէ ոլորտում դրսեւորված տաղանդով, բնության եւ արվեստի գործերի գեղեցկությամբ: Գնահատելու, հպարտանալու, ուրախանալու լիքը բաներ կան: Օրինակ բերեմ նշածս վերջին՝ արվեստի ոլորտից, որը համահունչ է նաեւ այս օրերի խորհրդին.
Աչքն չով ի ծով ծիծաղախիտ
ծավալանայր յառավոտյան,
երկու փայլակնաձեւ արեգական նման,
շողն ի ժմին իջեալ յարավօտէ լոյս…
Շնորհավոր անցած տոները: Հոգու խաղաղությամբ դիմավորենք տարին:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Լուսանկարը՝ https://rusdemotivator.ru/-ից
Պարոն Աբրահամյան ճիշտն ասած ես լավ չհասկացա դուք գտնում եք, որ կա հավերժական կյանք մահից հետո թե ոչ, եթե այո ապա այն համապատասխանում է Աստվածաշնչում նկարագրված հավիտենական կյանքին:
2. Ըստ Ձեզ մարդը ինչպես կարող է բացահայտել այս կյանքում իր կոչումը:
ԵՎ մի առաջարկ, եթե կարելի է մոտակա խմբագրականներից մեկում մարդու կոչումը թեմայով նյութ հրապարակեք:
Շատ շնորհակալ կլինեմ եթե այս և նախորդ հարցերիս անդրադառնաք և պատասխանեք:
Ողջություն Ձեզ…
1/ Այո, 2/ Այո
Շնորհակալ եմ ու զգացված պատասխանների համար պարոն Աբրահամյան:
Հարգելի Ջիվան, ինչու՞ եք հարցին մոտենում միայն հենց կրոնական-դավանաբանական տեսանկյունից:
Իսկ ի՞նչ եք կարծում , օրինակ կրոնական հոսանքներն ու ուղությունները-կամայական մեկնաբանման տեքստերը տալի՞ս են դրա լիարժեք ու ամբողջական պատասխանները:
Ասենք Եհովայի վկաները ինչի մասին են խոսում՝ զրկելով մարդկանց բազմաթիվ կենցաղային ու սոցիալական և այլն բարիքներից /տոների, ընտրությունների, արյան փոխներարկման արգելք ու տենց բաներ/:
Իմ կարծիքով՝ Խնդիրը հայեցակարգային ներկայացված է սեղմ ու հստակ;
Կյանքը՝ երկրային կյանքը, սահմանափակ կյանքը և այլն/ինչ անուն էլ տանք/, հնարավորությունն է բառի բոլոր իմաստներով-կրոնական տեքստերն էլ դրա սոսկ մեկ բաղադրիչն են:
Հարգելի Լևոն պարզապես ինձ հետաքրքիր է հեղինակի տեսակետը կրոնական-դավանաբանական տեսակետից և բացի այդ ըստ իս Սուրբ Ծննդյան տոնի խորհուրդն էլ ինչ որ չափով կապված է դրա հետ:Ընդհանրապես կարծում եմ, որ հավերժության հետ կապված հարցերը ավելի շատ կրոնական- դավանաբանական են:
Ինչ վերաբերվում է ձեր հաջորդ հացին թէ կրոնական հոսանքների կամայական մեկնաբանությունները տալիս են այդ հարցերի լիարժեք պատասխանները ապա ասեմ, որ ոչ իմ կարծիքով չեն տալիս:
Ինչ մնում է Եհովայի վկաներին թե ինչի մասին են խոսում և ինչից զրկում մարդկանց ապա դա իմ կարծիքով Եհովայի վկաների ծայրահեղացված և ոչ առողջ ընկալման արդյունք է:
Իհարկե հեռանում ենք թեմայից, բայց ասացեք խնդրեմ ինչով է ծայրահեղացված ընկալում- ասենք՝ չծառայելը հայրենիքին/ասենք սա լուծվում է այլընտրանքնային ծառայությամբ/, Չմասնակցել ընտրություններին, չկա՞ նման խնդիր, չնշել տոները, արյան փոխներարկում չանելը, դրանք ինչ է իմ ծայրահեղացված ընկալումներն են:
Իմ նախկին ընկերներից մեկն էլ- ասենք խոզի միս չէր ուտում – ըստ իրենց դա Աստվածաշնչով էր արգելված:
Իմ համար զարմաանլի է Աստվածաշնչի ընկալումը որպես դիետայի ձեռնարկի, որօես բժշկական ուղեցույցի/արյան փոխներարկման ակնհայտ ապուշ արգելքի դեպքում/-
բայց ոչ երբեք դրա՝ Սուրբ Գրքի առաջնային ընկալումը-ՈՍԿԵ ԿԱՆՈՆԻ ՀԱՄԱՏԵՔՍՏՈՎ-10 պատվիրանների չափումով:
Այս է ինձ համար օրինակ չափանիշ որ անընդունելի է դարձնում կրոնական փոքրամասնությւոնների նկատմամբ իմ վերաբերմունքում:
Ափսոսում եմ որ բարոյական-իրավական հստակ կանոնակգրումները տեղ չունեն վերոհիշյալ անհեթեթ արգելքների համատեքստում
Լևոն ջան կամ ես ճիշտ չեմ ձևակերպել մտքերս կամ էլ գրածս ճիշտ չես հասկացել: Ծայրահեղացված և ոչ առողջ ընկալում արտահայտություններս վերաբերվում են ոչ քեզ, այլ Եհովայի վկաներին և նրանց ուսմունքին: Իմ կարծիքով ընդամենը թյուրիմացություն է տեղի ունեցել: Իսկ ձեր մնացած մտքերին համաձայն եմ:
Կարող եք չպատասխանել իհարկե, բայց կարելի է մեկ հարց-
Դուք ՀԱյ առաքելական եկեղեցու հետևորդ եք?
Ճիշտն ասած, Ձեր հարցերը չեմ տեսնում։
Պարոն Աբրահամեան, իբր ներկայիս ուղղագրութիւնը «դորդուբեշ» արեցիք, հիմա էլ դասական ուղղագրութեամբ Նարեկացի է՞ք մէջբերում 🙂 (համարէ՛ք սա կատակ, յուսով եմ՝ չէք նեղանում):
Աչքն ծով ի ծով ծիծաղախիտ
ծաւալանայր յառաւօտուն,
Երկու փայլակնաձեւ արեգական նման,
Շողն ի ժմին իջեալ յառաւօտէ լոյս…
Իհարկե, չեմ նեղանում: Եթե նկատել եք, այստեղ իմ հասնցեին շատ ավելի թունդ բաներ են գրվում, որոնցից չեմ նեղանում: Տվյալ դեպքում ներկայիս ուղղագրությամբ տեքստը ձեռքիս տակ չկար, իսկ եթե ես փոխեի, հաստատ սխալներ կլինեին:
Պարոն Աբրահամյան հարցերը այս նյութի հենց առաջին մեկնաբանությանս մեջ են , ինչպես նաև սովորել հաջողակներից վերնագրով նյութի երկրորդ մեկնաբանությունում: