Երբ անձնագրային եւ վիզաների վարչությունը (ՕՎԻՐ) տեղակայված էր Մաշտոցի պողոտայի հետնամասում գտնվող մի շենքի առաջին հարկում, մարդկանց չվերջացող հերթերը բացատրվում էին «նեղվածքով»: Տարածքային «նեղվածքը» վերաճում էր հոգու նեղության, եւ ՕՎԻՐ-ից մարդիկ հաճախ դուրս էին գալիս կոպիտ վերաբերմունքից, անհարկի քաշքշուկներից վիրավորված:
Այժմ ՕՎԻՐ-ը տեղակայված է այս գեղեցիկ, լուսավոր եւ մեծ շենքում: Սակայն օրվա մեջ առնվազն մեկ ժամ՝ 13-14-ը, այստեղ կրկին հերթ է գոյանում, քանի որ հսկա շենքի դռները փակվում են՝ բոլոր աշխատակիցները գնում են ընդմիջման: Եվ անկախ եղանակից՝ ցուրտ, անձրեւ, ձյուն, թե այրող արեւ, մարդիկ ստիպված են դրսում տեղադրված նստարանների վրա սպասել մինչեւ 14.00-ն, եւ ոչ մի րոպե շուտ: Հավանաբար, ոստիկանության այս վարչությունում չեն քննարկել հերթափոխով ընդմիջման գնալու հնարավորությունը, որպեսզի ամբողջ շենքը մեկ ժամով պարապուրդի չմատնվի: Կամ ծայրահեղ դեպքում՝ ներսում, հսկա միջանցքում մի քանի նստարան դնելու տարբերակը, որպեսզի մարդիկ գոնե անձրեւի եւ ձյան դեպքում պատսպարվելու հնարավորություն ունենան:
Լուսանկարները՝ ՄԵԼԱՆՅԱ ԲԱՐՍԵՂՅԱՆԻ
Կարդացեք նաև
«Առավոտ» օրաթերթ
23.12.2014
