«Հայաստանում սեռավարակների տարածման աստիճանը եւ ՄԻԱՎ-ով վարակված մարդկանց աճը դժվար է կոնկրետ գնահատել»,-այսօր «Մեդիա» կենտրոնում ասաց մաշկաբանության եւ սեռավարակաբանության բժշկագիտական կենտրոնի անանուն խորհրդատվության եւ հետազոտման ծառայության համակարգող Հովհաննես Հովհաննիսյանը: Նրա կարծիքով` Հայաստանում դեռ այն կարծրատիպն է, որ բժշկի դիմելն ամոթ է, բուժման համար պետք է քաղաքից քաղաք գնալ, որպեսզի հիվանդության մասին ոչ ոք չիմանա, ուստի այս պատճառով շարունակելու է սեռավարակը մեր երկրում խնդիր լինել:
Հովհաննես Հովհաննիսյանը ներկայացրեց այն հետազոտությունները, որոնք կատարել են տարբեր ծառայություն մատուցող անձանց մոտ, եւ ասաց, որ նրանցից ամեն 2-րդը լուրջ խնդիր ունի.«Ոչ թե սեռավարակներն են աճել, այլ ավելի է մեծացել այն ծառայությունների քանակը, որտեղ հնարավոր է հայտնաբերել սեռավարակներ: Սիֆիլիսով հիվանդների քանակը, ըստ հետազոտությունների ավելի քիչ է, բայց դա չի նշանակում, որ պակասել է այդ հիվանդությունը, ուղղակի տեսանելի չէ եւ չեն դիմում բժիշկների: 1 տարի եւ 2 տարի հետո պայթյունի տեսքով ի հայտ կգա»:
Բժշկն ասաց, որ սեռավարակներով մարդիկ ավելի շատ Երեւանում են, ապա հաջորդում են Շիրակի եւ Գեղարքունիքի մարզերը. սա խոսում է այն մասին, որ այդ մարզերում են ավելի շատ արտագնա աշխատանքի մեկնողները` միգրանտները, բացի այս, այդ մարզերում էլ, ի տարբերություն այլ մարզերի, բնակչությունն ավելի շատ է: Ըստ մասնագետի` սեռավարակաբանների եւ ուռոլոգների ավելի շատ դիմում են տղամարդիկ, կանայք` գինեկոլոգների: Հովհաննես Հովհաննիսյանն ասաց, որ սեռավարակներն ազդում են հիմնականում վերարտադրողական ֆունկցիայի վրա. «Շատերը կարող են դառնալ, ընդհանրապես, չբեր»:
Ասուլիսի մեկ այլ մասնակից՝ Լեսյա Խմելը, որը Ուկրաինայում «ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ Ալիանսի» ԵՄ ծրագրի տարածաշրջանային տնօրենն է, ասաց, որ դեռեւս սեռավարակները այն թեմաներն են, որ տարածաշրջանում մնում է խնդրահարույց. «Ուղղակի մեզ մոտ ավելի ինֆորմացված են երեխաները եւ նրանք դպրոցում ստանում են համապատասխան գիտելիքներ»:
Կարդացեք նաև
Անուշ ՄԱԹԵՎՈՍՅԱՆ
