«Այդ օրը նրա համար չէ, որ մարդիկ միմյանց շնորհավորեն, այլ` այդ օրը պետք է հաշմանդամություն ունեցող մարդկանց խնդիրները բարձրաձայնել»,-այսօր «Անալիտիկ» մամուլի ակումբում ասաց «Ունիսոն» հասարակական կազմակերպության հանրային կապերի ղեկավար Մարիաննա Չալիկյանը:
Դեկտեմբերի 3-ը հաշմանդամություն ունեցող մարդկանց միջազգային օրն է: Տիկին Չալիկյանը գտնում է, որ հատուկ կարիքներով մարդկանց խնդիրները միայն թեքահարթակները չեն, որոնց լինել-չլինելու մասին հաճախ է խոսվում:
Հաշմանդամություն ունեցող մարդու խնդիրը հարմարեցված տրանսպորտի բացակայությունից, կրթություն ստանալու եւ աշխատանքի իրավունքից զրկված լինելուց մինչեւ նախադպրոցական տարիքի հատուկ կարիքներով երեխաների տանը փակված լինելն է:
Նրա ներկայացմամբ՝ «Բաց հասարակություն հիմնադրամներ-Հայաստան» կազմակերպության օժանդակությամբ հարցում են անցկացրել Գյումրի եւ Վանաձոր քաղաքներում` պարզելու, թե այդ քաղաքների հասարակական օբյեկտները որքանով են հարմարեցված հաշմանդամություն ունեցող մարդուն: Պարզվել է ո’չ Գյումրիում, ո’չ էլ Վանաձորում ոչ մի մշակութային օջախ մատչելի չէ տեղաշարժման խնդիրներ ունեցող անձանց:
Կարդացեք նաև
Մարիաննա Չալիկյանն ասաց, որ մեկ այլ հետազոտություն էլ կրթության վերաբերյալ են անցկացրել: Ըստ նրա, շատ բուհերում` հատկապես մասնավոր, նույնիսկ հարցումներին են դժվարությամբ պատասխանել` պատճառաբանելով, թե մենք գրեթե ուսանող չունեք դուք ուզում եք հաշմանդամ ուսանող ունենա՞ք:
«Սոցիոմետր» կենտրոնի ղեկավար, սոցիոլոգ Ահարոն Ադիբեկյանի խոսքերով, պետք է պիտակավորումից խուսափել եւ չօգտագործել «հաշմանդամ» տերմինը: Նրա տվյալներով, այսօր ՀՀ բնակչության 6 տոկոսը հաշմանդամություն ունեցող մարդիկ են եւ պետք է այնպես անել, որ հատուկ կարիքներով երեխաներից սկսած` կարողանան կրթություն ստանալ, որպեսզի հետագայում նրանք կարողանան իրենց կերակրել, ինքնագնահատականը բարձր լինի եւ, ընդհանրապես, իրենց պիտանի զգան:
Լուսինե ԲՈՒԴԱՂՅԱՆ
