Ես չեմ զարմանում զարմանալիից,
Այլ զարմանում եմ զարմացողներից,
Ականատես ենք զարհուրելիին,
Մեզ օղակել է անխուսափելին:
Կարդացեք նաև
Ես չեմ զարմանում, երբ շուրջը արդեն,
Մայրն է ուրանում մինուճար որդուն,
Կինը` փնովում սիրած ամուսնուն,
Եվ արդարանում. կյանքն է շատ դաժան:
Ես չեմ զարմանում օձի խայթոցից,
Բայց զարմանում եմ մարդու տեսակից,
Որ վախենում է գորտի կռռոցից,
Գլուխ խոնարհում մերկ բղավոցից:
Ես չեմ զարմանում թշնամու վարքից,
Այլ ամաչում եմ մարդկանց քծնանքից,
Անգետի առաջ ստորանալուց,
Հիմարի դիմաց խոնարհ խաղալուց:
Ես չեմ զարմանում օտար խաղերից,
Երբ ազգակիցդ է բյուր դավեր նյութում,
Ողջ արժեքները հանգիստ մոխրացնում,
Մարդկանց վտարում սուրբ բնօրրանից:
Ես չեմ զարմանում այս արտագաղթից,
Այլ զարմանում եմ մարդկանց պահվածքից,
Զոհի կեցվածքով ապրում են խոնարհ,
Հեշտ ուղևորվում դեպի գաղթ ու մահ:
Ես չեմ զարմանում նյութի մոլուցքից,
Բայց սարսռում եմ նվաստացումից,
Մարդիկ դարձել են խոնարհ ստրուկներ,
Եվ ծառայում են որպես գործիքներ:
Ես չեմ զարմանում այս անարխիայից,
Մարդկանց խեղճացած, անճար վիճակից,
Բայց զարմացած եմ նրանց պահվածքից,
Նրանց անկարող՝ անզորությունից:
Անանիա ՄԱՂԱՔՅԱՆ
