6-րդ օրն է, որ հակառակորդի խոցած հայկական ուղղաթիռի օդաչուների անշնչացած մարմինները գտնվում են մեր աչքի առաջ, սակայն մենք Հայաստանի քաղաքական ղեկավարության արգելքի պատճառով չենք կարողանում վերցնել և հողին հանձնել նրանց:
Եվ այս փաստն ամեն րոպե տրորում է բոլորիս, այդ թվում՝ բանակում գտնվող սպաների և զինվորների, արժանապատվությունը:
Նման ամոթալի երևույթը վկայում է հետևյալի մասին.
Իմ դիտարկմամբ՝ մեր ուղղաթիռներն անցել են շփման գծի հայկական կողմի սահմանը և թռիչքը շարունակել չեզոք գոտում: Բացառված է, որ նրանք սխալված լինեին, քանի որ նախ՝ շատ ցածր էին թռչում, ուստի իրենց համար տեսանելի էր ամեն ինչ և, բացի այդ, երկու ուղղաթիռ միաժամանակ չէին կարող նույն սխալը գործել: Նշանակում է, նրանք հրաման են կատարել: Այդ դեպքում ո՞վ է որոշել ուղղաթիռների երթուղին ու առանց պաշտպանիչ ջերմաբալոնների չեզոք գոտով թռչելու հրաման տվել՝ այդպիսով նրանց վերածելով հակառակորդի համար գրեթե 100 տոկոսանոց խոցելի թիրախների: Արդյո՞ք սա դիտավորություն չէ, թե՞ միայն հանցավոր անփութություն է: Նման կասկած է առաջանում հատկապես այն պատճառով, որ հակառակորդը կարծես թե կազմ ու պատրաստ սպասում էր:
Կարդացեք նաև
Մանրամասն՝ կարդացեք այստեղ
