Ինչպես հայտնի է՝ Գյումրու Ստրոմաշ թաղամասի շենքերից մեկում գրանցվել էր նորածին երեխայի առուվաճառքի դեպք: Երեխայի տատիկը՝ 48-ամյա Լամարա Ասլանյանը ոստիկանության «Կումայր»-ի բաժին բողոք էր ներկայացրել այն մասին, որ նախնական պայմանավորվածության համաձայն, գնորդը, ճանաչելով երեխայի հայրությունը, վերցրել է նրան, սակայն խոստացված հազար դոլարը չի տվել: Առուվաճառքի փաստի առթիվ Շիրակի մարզի քննչական բաժնում հոկտեմբերի 20-ին հարուցվել է քրեական գործ` ՀՀ քրեական օրենսգրքի 168 հոդվածի 1-ին մասի հատկանշներով, որը նախատեսում է քրեական պատասխանատվություն ինչպես երեխային գնելու, այնպես էլ վաճառելու համար: Այս մասին մեզ տեղեկացրեց Շիրակի մարզի դատախազ Րաֆֆի Ասլանյանը: Իսկ պատժաչափ սահմանված է երկուսից-հինգ տարի:
Քանի որ Գյումրիում ակտիվորեն պտտվում են խոսակցություններ այն մասին, որ երեխայի գնորդը եղել է հենց նրա հայրը (այս մասին հրապարակավ խոսում էին նաև հարևանները), որը որպես սուրագատ մայր է օգտագործել 24–ամյա Արմինեին. նախնական պայմանավորվածության համաձայն վերջինիս հղիացրել է` երեխային հետագայում վերցնելու պայմանով, մենք փորձեցինք հետաքրքրվել, թե որքանո՞վ է դա համապատասխանում իրականությանը: Այսօր այցելեցինք Ասլանյանների բնակարան՝ հանդիպելով թե այս տիկնոջը, թե նորածնի մորը՝ Արմինեին: Վերջինս հրաժարվեց նկարահանվել, տեսախցիկից դուրս խուսափելով պատասխանել այն հարցին, թե ով է երեխայի հայրը: Իսկ նրա մայրը՝ Լամարա Ասլանյանը, մեզ հետ զրույցում պնդեց, որ իրենք երեխայի առուվաճառքով չեն զբաղվել, այլ այս աղմուկը հարևանուհին է գցել: Ըստ այս տիկնոջ, ոչ թե ինքը, այլ հարևանուհին է բողոք ներկայացրել ոստիկանություն, թե իրենք զբաղվել են երեխայի առուվաճառքով: Իրեն էլ հրավիրել են ոստիկանություն, հայտնել այդ լուրը, իր փոխարեն ցուցմունք են գրել, ինքն էլ անգիտակցաբար ստորագրել է:
Թե ի՞նչ շահագրգռվածություն ուներ հարևանը, տիկին Լամարայի ասելով, նա հետները չունի, վիճաբանել է իր աղջկա հետ ու այդ լուրերը տարածել: «Մենք անապահով ընտանիք ենք, էրեխին տվել ենք, տարել են, հուսալի ձեռքերում կպահեն, պիտի թողնեինք մանկատանը կամ հիվանդանոցում, դրա փոխարեն տարանք, տվեցինք իրեն»,-ներկայացրեց տատիկը: Մեր այն հարցին, թե երեխայի հա՞յրն է տարել, նրանի՞ց էր երեխան, Լամարա Ասլանյանը ևս խուսափեց պատասխանել: Մեր հարցապնդմանը ի պատասխան, տիկին Լամարան ասաց, որ երեխային տանողը իրենց ծանոթ, մոտիկ մարդ է, Ամասիայի գյուղերից, նրանք 17 տարի երեխա չեն ունեցել: Մեր զրուցակցի ասելով, իր դուստրը երեք տարեկան ևս մեկ երեխա ունի, հազիվ են կարողանում պահել, ուր մնաց երկրորդին տեր լինեին:
Կարդացեք նաև
«Ճիշտ չենք արել, բայց ի՞նչ արած,աշխատանք չունենք, հիվանդ ենք, ամուսինս էլ ներկայանում է, թե ուրիշի երեխեքին բերենք-պահե՞նք, թող տանեն-մանկատուն գցեն»,- ասում է Լամարա Ասլանյանը: Նա նաև ասում է, որ իրենք կարտոֆիլ են կրում-բերում դաշտերից, մի կերպ են գոյատևում: Տիկնոջ ասելով, հարևանուհին՝ Ռուզաննա Ավդալյանը, հետևներից է ընկել, իր եղբոր երեխաները գնում-գալիս են, սակայն հարևանուհին կասկածում է, որ մարդ են տանում-բերում: Արմինեն չհամաձայնեց խոսել, սակայն նա ևս դժգոհեց հարևանուհուց;
Մենք Շիրակի մարզի դատախազ Րաֆֆի Ասլանյանից հետաքրքրվեցինք, թե կա՞ն կասկածներ առ այն, որ հենց երեխայի հայրն է եղել գնորդը: «Քրեական գործի նյութերով, դատախազության կողմից ուսումնասիրության ընթացքում տվյալներ չեն եղել երեխայի հոր կողմից իր երեխային գնելու վերաբերյալ, ուստի դրա պատասխանը ներկա պահին տալ հնարավոր չէ: Քրեական գործի ավարտական փուլում կպարզվի նաև ձեր կողմից նշված հանգամանքը»,- ասաց պարոն Ասլանյանը: Իսկ ինչ վերաբերում է Լամարա Ասլանյանի այն պնդումներին, որ ոչ թե ինքը, այլ հարևանուհին է դիմել ոստիկանություն՝ բողոք ներկայացնելով, թե իր ընտանիքը զբաղված է երեխայի առուվաճառքով, Րաֆֆի Ասլանյանը մեկ անգամ ևս կրկնում է, որ Լամարա Ասլանյանը ոստիկանության «Կումայրի» բաժին անձամբ է հաղորդում ներկայացրել:
Մանրամասները տեսանյութում
Նշենք, որ, ըստ, տարածված տեղեկությունների, նորածին երեխայի համար գնորդ ճարել է հենց հարևանուհին, որը և քաջատեղյակ է այս պատմության մանրամասներին: Գյումրեցիներից շատերին այս պատմությունից տխրեցրել է թերևս այն, որ ավանդական, նամուսի ու պատվի քաղաքում նման դեպք է արձանագրվում, երեխայի վաճառքը ընչազուրկ մարդու համար դառնում է փող աշխատելու միջոց…
Նշենք, որ այս ընտանիքի թշվառ ապրելակերպը բառերով բնութագրել հնարավոր չէ. բնակարանը թեև քարե շենքի երրորդ հարկում է, սակայն զուրկ է լուսավորությունից, ջեռուցումից, նույնիսկ նստելու մի աթոռ չկար, տան միակ արժեքավոր ապրանքը դաշտերից բերած ու սենյակի հատակին փռած կարտոֆիլն էր…
Նունե ԱՐԵՎՇԱՏՅԱՆ
Մենք մեզ չենք ճանաչում, կամ չենք ուզում նայել ճշմարտության աչքերին: Այդպիսի ընտանիքներ, այդպիսի կենսամակարդակ հայաստանում հազվագյուտ չեն: Դա ուրիշ աշխարհ է, որը չկա հասարակական գիտակցության մեջ: Գրողները չեն գրում, նկարիչները չեն նկարում, ռեժիսորները ֆիլմ չեն նկարում, լրատվությունը անդրադառնում է այսպիսի դեպքերում, ու նոր բոլորը շոկի մեջ են ընկնում- վայ, սա ինչ խայտառակություն է: Խայտառակությունն այն է, որ նրանք դուրս են մղված կյանքից, ուշադրությունից, մասնակցությունից: փաստորեն վեր ենք ածվել կաստայական հասարակության: Շատ վերև նայողները և վերևներին ծափահարողները, բնականաբար, չեն տեսնում, թե ինչ է կատարվում ներքևներում: