«Բոլորիս հայտնի է՝ Հայաստանում բնակչության գերակշիռ մասը քրիստոնյաներ են, եւ մեր կրոնը դիակիզումն ուղղակի սխալ է համարում եւ ես ինքս էլ դեմ եմ դիակիզմանը` որպես հայ քրիստոնյա, սակայն երկրում ապրում են այլ ազգի եւ կրոնի պատկանող մարդիկ, որոնք գուցե դրա կարիքը կունենան»,-այսօր «Հենարան» մամուլի ակումբում լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց Հիվանդությունների վերահսկման եւ կանխարգելման ազգային կենտրոնի, շրջակա միջավայրի հիգիենայի բաժնի պետ Աիդա Պետիկյանը:
Տիկին Պետիկյանը Հայաստանում դիակիզարանի կարեւորությունը տեսնում է ոչ միայն փոքրամասնությունների եւ այլ կրոնի դավանողների ցանկությունից ելնելով, այլեւ երկրում արտակարգ իրավիճակներ գրանցվելու ժամանակ. «Դիակիզարանի անհրաժեշտությունը հիմնականում նկատվում է այն ժամանակ, երբ երկրում արտակարգ իրավիճակ լինի եւ գրանցվեն զանգվածային մահացության դեպքեր, որից գերեզմանների ամբողջականությունն է խախտվում, դիակներ են հայտնվում երկրի մակերեսին եւ առաջանում են համաճարակային իրավիճակներ: Այսինքն` երկիրը բնակչության սանիտարահամաճարակային անվտանգության տեսանկյունից, արտակարգ իրավիճակների պայմաններում պետք է ունենա դիակիզարան: Ես նշում եմ դիակիզարան եւ ոչ թե դիակիզարաններ, քանի որ մեր մոտ դիակիզումը չի կարող կրել զանգվածային բնույթ»:
2006 թվականից երկրում գործում է հուղարկավորությունների կազմակերպման, դիակիզարանների եւ գերեզմանատների շահագործման մասին օրենքը, որն, ըստ Աիդա Պետիկյանի կամ պետք է կիրառել, կամ չեղյալ համարել:
Նա նաև նշեց, որ չնայած մեր երկրում դիակը հողին հանձնելը ոչ մի համաճարակային վտանգ չի ներկայացնում եւ ամեն ինչ կատարվում է պատշաճ մակարդակով, այնուամենայնիվ, ցանկացողներ կլինեն, որոնք իրենց հարազատի մասունքը մոխրի տեսքով կցանկանան երկրից դուրս հանել կամ պահել իրենց մոտ:
Անուշ ՄԱԹԵՎՈՍՅԱՆ
