Կամ՝ «պատերազմի թոհուբոհից» մինչեւ ԲՈՀ-ի «արդարացումը»
Շատ տխուր է, երբ լրագրողը գրում է մի բանի մասին, ինչից չի հասկանում ընդհանրապես: Որ չի հասկանում` ոչինչ, քանի որ լրագրողը գրում է ամեն ինչի մասին, եւ բնականաբար, ամեն ինչ գիտենալ չի կարող: Բայց որ չի փորձում ճշտել՝ նոր գրել` դա արդեն տխուր է:
Իսկ տխուր է, որովհետեւ սխալ մեկնաբանություններն ու փաստերը որակում են ոչ միայն լրագրողին, այլ նաեւ թերթին, որը տվյալ պարագայում բնավ էլ ցանկալի չէ:
Հիմա ըստ էության. «Առավոտի» 16.10.2014թ. համարում Նատալի Հարությունյան անունով մեկը մեկնաբանություններ է անում ԲՈՀ-ի գործողությունների շուրջ: Կարդացի ու մոլորվեցի. եթե հակադարձես, ուրեմն նրա գրածն ամբողջությամբ պետք է մեջբերես, որ հասկացվի` ինչի մասին է խոսքը, եթե չհակադարձես` կստացվի, որ գրածը ճիշտ է: Ուրեմն տվյալ դեպքում ունեմ մեկ տարբերակ, այսինքն` պատասխանել, բայց ընթերցողից հայցում եմ ներողամտություն՝ վերը նշված հոդվածից ցիտելու համար, որ ոչ միայն պարզ լինի` ինչի մասին է խոսքը, այլեւ հասկացվի ԲՈՀ-ի զայրույթը:
Հիմա ավելի կոնկրետ. նախ վերնագիրը` «Պատերազմի թոհուբոհից` դեպի հայաստանյան ԲՈՀ» (հա՜յ, հա՜յ, հա՜յ). չգիտես` որպես սրամտությո՞ւն ընդունես, թե՞ «գտնված» գյուտ, սակայն երկու դեպքում էլ, միեւնույն է, այն բացարձակ անմիտ է, վերամբարձ ու անտրամաբանական. ինչը ինչի հետ է համեմատվում եւ ինչու:
Կարդացեք նաև
Ի գիտություն ասեմ, որ համաձայն գործող կարգի ատենախոսությունների՝ պաշպանությունների համար անհրաժեշտ է հրատարակել գիտական հոդվածներ, որոնք պետք է տպված լինեն ԲՈՀ-ի ցուցակում ընդգրկված պարբերականներում, ինչպես նաեւ արտասահմանյան գիտական ամսագրերում: Ընդ որում՝ վերջինի դեպքում (այսինքն՝ արտասահմանում տպված) հայագետների համար արված է բացառություն` պահանջվող հինգի փոխարեն՝ երկուսը: Եվ քանի որ, ցավոք, մեր լրագրողուհուն հայտնի «բազմաթիվ հայագիտական կենտրոններից» ոչ մեկը գիտական ամսագիր չի հրատարակում, ԲՈՀ-ը ստիպված տարիներ շարունակ «Բագին» եւ «Հայկազեան հայագիտական հանդես» ամսագրերն իր ցուցակում չի ընդգրկում, որ կարողանա դրանք հաշվել որպես արտասահմանյան: Այսինքն` այսօր այդ ամսագրերը ԲՈՀ-ի ցուցակում չընդգրկելը միմիայն մեր հայագետներին օգնելու նպատակ ունի, որովհետեւ հայագիտությունից շատ բարդ է դրսում տպագրվելը: Կարծում եմ` պարզ է ասված, չէ՞:
Շարունակեմ. այնուամենայնիվ, նշված հոդվածից ցիտելու գայթակղությունը մեծ է. մեր լրագրողուհին գրում է. «Սակայն այս տարի` որպես լրացում լիբանանյան պատերազմի եւ մշտական ֆինանսական խնդիրների, հանդեսի խմբագրությունը մի նոր մարտահրավեր ընդունեց, այս անգամ Հայաստանի ԲՈՀ-ի կողմից: Բանն այն է, որ այս տարվանից «Հայկազեան հայագիտական հանդեսը», ինչպես նաեւ արտասահմանում հրատարակվող բոլոր պարբերականները դուրս են ընկել ԲՈՀ-ի կողմից հաստատված գիտական պարբերականների ցուցակից»: (Փակագծերում հարց տամ` նա լա՞վ է պատկերացնում արտասահմանում հրատարակվող բոլոր պարբերականները մեր ցուցակում ընդգրկելու գաղափարը):
Ամբողջ ցավն այն է, որ մեր «մարտահրավերը» ընդամենը բարի ցանկությունից է արվել, հայագետներին օգնելու համար, իսկ, այ, լրագրողուհու մարտահրավերի ձեռքը հիմա ես կրակն եմ ընկել, որովհետեւ շարունակությունն էլ չեմ հասկանում. ինչ է նշանակում, օրինակ. «Մտորելով այն մասին, թե ինչպիսի՞ն կլինի Հայաստանի գիտությունների ազգային ակադեմիայի ապագան ԲՈՀ-ի հաստատած պարբերականների նոր ցուցակի պայմաններում…»: Ջանիկս, ավելի լավ կլինի քիչ մտորես, ի՞նչ կապ ունեն իրար հետ ակադեմիայի ապագան եւ ԲՈՀ-ի պարբերականների ցուցակը … Ավելի հետաքրքիր է շարունակությունը. «Հնարավոր է նաեւ, որ վերոհիշյալ ցուցակը կազմելիս, ԲՈՀ-ի աշխատակիցները պարզապես չեն մտածել կամ մոռացել են այդ մասին: Հույս ունենք, որ այս ցավալի թյուրիմացությունը շուտով կբացատրվի եւ կշտկվի` չսպասելով Հայաստանի եւ սփյուռքի հայագիտական ինստիտուտների եւ առհասարակ առողջամիտ մտավորականության վրդովված բողոքներին»:
Հիմա դառնաս ու գիտությամբ անչափ մտահոգ մեր լրագրողուհուն ասես. եթե նեղություն քաշեիր ու ԲՈՀ-ին հարցեր տայիր, անհեթեթություններ չէիր գրի: Նախ. ԲՈՀ-ի աշխատակիցները հաշվարկում են բացառապես ամեն ինչ եւ կպատասխանեն բոլոր հարցադրումներին գործող կարգրերի ու նաեւ տրամաբանության սահմաններում: Երկրորդ` ինչպես տեսաք (եթե, իհարկե, հասկացաք ասվածը), այս պարագայում թյուրիմացությունը ձեր գրածն է, իսկ ողջամիտ մտավորականներն այսօր միայն օգտվում են ԲՈՀ-ի «բացթողումից», որ կարողանան պաշտպանել, քանի որ, կրկնում են, դրսում տպագրվելը բարդ է: Եվ վերջապես, ԲՈՀ-ի ցուցակը միայն Հայաստանում տպագրվող ամսագրերի համար է, եւ եթե մեր մտահոգ լրագրողուհին Հայաստանի Հանրապետությունում գտնի որեւէ գիտական ամսագիր, որը բավարարում է այնտեղ ընդգրկվելու համար սահմանված միանգամայն մեղմ ու ընդունելի պայմաններին եւ որն ընդգրկված չէ այդ ցուցակում, թող նորից հոդված գրի, բայց այս անգամ փաստերը ստուգելուց հետո: Իսկ շարունակությանն անդրադառնալն անիմաստ է, որովհետեւ մնացած մեղադրանքները եւս ծուռ հայելու տակ են դրված:
ԲՈՀ-ի կողմից`
ԼԻԼԻԹ ԱՐԶՈՒՄԱՆՅԱՆ
Հ.Գ. Մի մեծ ու թախանձագին խնդրանք լրագրողներին. ՀՀ ԲՈՀ-ի մասին գրելիս փորձեք ճշտել՝ ինչի մասին ենք գրում: Պատասխանելը դժվար չէ, բայց նախ` ժամանակն է ափսոս, հետո էլ լրագրողին հակադարձելը ինձ ցավ է պատճառում:
«Առավոտ» օրաթերթ
21.10.2014
