Նոյեմբերի 6-ից մեծ էկրան կբարձրանա Հրանտ Երիցկինյանի առաջին ֆիլմը՝ «Ուրիշի փոխարեն»:
– Ի՞նչ սկզբունքով ես համաձայնվում այս կամ այն դերին և ինչպե՞ս ստացվեց «Ուրիշի փոխարեն»-ը Հրանտի հետ:
– Չունեմ հատուկ կարծրացած սկզբունքներ, որոնցով միշտ շարժվում եմ: Յուրաքանչյուր առաջարկի մոտենում եմ իր տեսանկյունից: Միանշանակ հոնորարից, գովազդից և այլ բաներից առաջ կարևոր է իմ դերը, հետո՝ ֆիլմի որակը, որովհետև կինոն ինձ համար թիմային արվեստ է:
Հրանտի դեպքում մեկ այլ գայթակղություն էլ կար. նա ասաց, որ այս դերում ի սկզբանե հենց ինձ է տեսել: Եվս մի հանգամանք. ճանաչելով Հրանտ Երիցկինյանի մարդկային տեսակն ու ծանոթ լինելով ճաշակին՝ չէի կարող բաց թողնել նրա դեբյուտում խաղալու հնարավորությունը:
– Ո՞րն է այս ֆիլմի մեխը:
– Նուրբ հումորը: Ինձ համար կատակերգության մեջ ամենակարևորը դրության հումորն է, այսինքն՝ ես մարդուն չեմ ծիծաղեցնի ծիծաղելու բան անելով: Գրոտեսքային ժանրից դեպի տնազ մի քայլ է, ինձ համար շատ վախենալու է ստեղծագործել այդ սահմանագծի վրա:
Ինքս ֆիլմը դեռ չեմ տեսել, բայց դատելով սցենարից կարող եմ հստակ ասել, որ հանդիսատեսը կվայելի կիրթ հումոր:
– Ինչո՞վ են նման Սոսը և Արսենը, բացի այն որ երկուսն էլ ամուսնացած չեն և մեծ հաջողություն են վայելում գեղեցիկ սեռի ներկայացուցիչների մոտ:
– Շատ չեն տարբերվում, հատկապես, որ երկուսին էլ մշտապես հարցնում են՝ երբ ես ամուսնանալու (ծիծաղում է). Արսենը, կարելի է ասել, իմ դրսևորումներից մեկն է, և եթե ես հայտնվեի նմանատիպ իրավիճակներում, երևի կլինեի հենց այդպիսին:
Առհասարակ, իմ բոլոր կերտած կերպարներում ես փորձում եմ ոչ թե վերամարմնավորել արտաքին դրսևորումները, այլ ներկայացնել տվյալ կերպարի մտածելակերպն ու աշխարհայացքը:
Playhouse Films
