Հոկտեմբերի 10-ի հանրահավաքը քաղաքական դաշտում յուրօրինակ լակմուսի թղթի ղեր կատարեց։ Միանգամից ցույց տվեց, թե քաղաքական դաշտում ով ինչով է շնչում։ Եվ խնդիրը նույնիսկ այն չէ, որ ամենաարագն արձագանքեցին երկու քաղաքական կառույցներ՝ ՀՀԿ-ն ու «Քաղաքացիական պայմանագիրը», ընդ որում՝ երկուսն էլ հանդես գալով կոշտ քննադատությամբ։ Ինչ արած, դա էլ մեր ներքաղաքական կյանքի առանձնահատկությունն է։
Շատ ավելի զավեշտալի էին քաղաքագետների ու վերլուծաբանների՝ ասես վերին հրահանգով հնչեցված այն կարծիքները, թե քառյակի ուժերը միասնական օրակարգ չունեն, համագործակցության վերաբերյալ որեւէ փաստաթուղթ չեն ստորագրել եւ այլն։
Չէ, եկեք իրար ճիշտ հասկանանք։ Նրանք, ովքեր լսել են հանրահավաքում հնչած ելույթները, միանշանակ պիտի հանգեին այն եզրակացության, որ միասնական օրակարգ լավ էլ գոյություն ունի։ Ամեն ինչ շատ պարզ է՝ քառյակը գտնում է, որ երկրի վիճակր լավ չէ, որ պետք է արմատական փոփոխություններ անել, որ դրա համար անհրաժեշտ է իշխանափոխություն, եւ եթե ժողովուրդը դրան պատրաստ է՝ քառյակն էլ պատրաստ է ղեկավարել այդ շարժումը եւ հասնել հաղթանակի։ Քառյակի ուժերից որեւէ մեկն այս օրակարգի դեմ որեւէ առարկություն ունեցե՞լ է կամ հրապարակավ արտահայտե՞լ է։ Եթե ոչ՝ ուրեմն հենց դա էլ միասնական օրակարգն է, բա միասնականը հո պոզով– պոչով չի՞ լինում։
Մարկ ՆՇԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Չորրորդ իշխանություն» թերթի այսօրվա համարում
Կարդացեք նաև
