Երիտասարդ արվեստագետներ Լիդիա Ղազարյանը եւ Վահե Հակոբյանը օրերս են վերադարձել Ստամբուլից: Նրանք մասնակցում էին Հանրային լրագրության ակումբ և Անադոլու Քուլթուր հասարակական կազմակերպությունների «Աջակցություն Հայաստան-Թուրքիա կարգավորման գործընթացին» ծրագրի շրջանակներում կազմակերպված «Նկարիչների փոխայցելություններ» նախագծի ստամբուլյան փուլին:
Նախագծի շրջանակներում տասական երիտասարդ հայ եւ Թուրքիայում ստեղծագործող արվեստագետներ իրենց ղեկավարների հետ մի շարք միջոցառումներ իրականացրեցին սկզբից Երեւանում, հետո արդեն Թուրքիայի Ստամբուլ քաղաքում՝ ծանոթանալով երկու երկրների արվեստին ու ստեղծագործական կյանքին:
Լիդիա Ղազարյանն ասում է, որ առաջին անգամ էր երկրից դուրս գալիս, ու շատ ոգեւորված էր, որ հենց Ստամբուլ պետք է գնար: «Ես ոնց որ պատրաստ լինեի այդ ամեն ինչին՝ բուռն իրադարձություններ, նորություններ: Ինչը, որ ես տեսա, իմ պատկերացումների մեջ կար, նույնիսկ կարող եմ ասել՝ այնտեղ ինձ հարազատ ինչ-որ բան գտա»,- ասում է նա: Նշում է, որ հարեւան երկրի երիտասարդ արվեստագետների հետ շփման ընթացքում ցեղասպանության եւ հարաբերությունների լարվածության մասին քիչ են խոսել, ավելի շատ ցանկացել են, որ քննարկման առարկան լինի արվեստը:
Կարդացեք նաև
«Երկարատեւ երկխոսություններ չեն էլ եղել, կարճ ձեռքով-ոտքով, ժպիտներով, միմիկաներով ենք շփվել: Մեր հետ թարգմանիչ է եղել, մի քանի նախադասությամբ ենք հաղորդակցվել միմյանց հետ: Ավելի շատ իրար էներգիաներ էինք տալիս»:
Լիդիա Ղազարյանը նշում է, որ Թուրքիայում ստեղծագործող մասնակիցների մեկը քննարկումներից մեկի ժամանակ ասաց, որ իրենց մոտ հենց դպրոցներում քարոզում են հայատյացություն: «Ես զգացի, թե ինքը ինչքան ուժ է գտել իր մեջ, որ մասնակցի այդ ծրագրին, իր միջավայրն էլ իրեն խանգարում էր, որպեսզի մասնակցեր այս ծրագրին: Ընդհանրապես կարծում եմ, որ բոլորս էլ ինչ-որ չափ քաջ ենք գտնվել, որ մասնակցել ենք նմանատիպ նախագծի»:
Ասում է՝ ծրագիրը փորձառություն էր նրա համար. հնարավորություն շփվելու դրսի արվեստագետների հետ ու, ինչու չէ, տեսնելու Ստամբուլ քաղաքը:
Վահե Հակոբյանն էլ ափսոսում է, որ քիչ ժամանակ անցկացրեց Ստամբուլում . «Երբ հրաժեշտ էի տալիս, ասացի այդ մասին, իրենք ասացին, որ նույնիսկ Ստամբուլում ապրողները ժամանակ չեն ունենում ամբողջ քաղաքը տեսնելու համար(ծիծաղում է-հեղ) Ստամբուլը մշակույթների խառնուրդների քաղաք էր, կարող էիր տարբեր ժամանակաշրջանների շինություններ տեսնել, եւ ամեն ինչը այնքան ճիշտ էր, իրար կողք ու մեկը մեկին չխանգարող»,- ասում է նա:
Վահեն նշում է, որ չնայած ընտանիքում երեխա ժամանակվանից միշտ խոսել են, որ թուրքերը թշնամիներ են, սակայն ինքը դա չի ընդունել, ասում է. «Պետք է ֆոբիաներից ազատվել»:
Լիդիա Ղազարյանն էլ ավելացնում է, որ նմանատիպ ծրագրերի պետք է մասնակցի, նման փուլ պետք է անցնի յուրաքանչյուր հայ:
Հռիփսիմե ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ
“չնայած ընտանիքում երեխա ժամանակվանից միշտ խոսել են, որ թուրքերը թշնամիներ են, սակայն ինքը դա չի ընդունել”:
Թուրքերն էլ անկեղծությունն ավելի շուտ կնդունեն, ինչպես և ամեն մարդ, քան թե կեղծ “ֆոբիաներից ազատվածին”:
ՄԵՐ ԺԱՄԱՆԱԿՆԵՐԻ ՆՈՐՈՅԹ -
ՓՈԽԱՆԱԿ ԾԻԾԵՌՆԱԿԱԲԵՐԴ ԳՆԱԼՈՒ ԹՈՒՐՔԻԱ ԿԸ ԳՆԱՆ ՈՒԽՏԻ
ԵՒ ԿԸ ՅԱՅՏՆԱԲԵՐԵՆ ՈՐ ՄԵՐ ՊԱՊԵՐԸ ՍԽԱԼԱԾ ԵՆ ` ԹՈՒՐՔԵՐԸ
ԲԱՐԻ ԵՆ ՄԵՆՔ ԵՆՔ ՉԱՐԸ ՈՐ ԶԻՐԵՆՔ ՉԵՆՔ ՀԱՍԿՑԱԾ ՄԻՆՉԵՒ ՀԻՄԱ։
Այլ դարք այլ բարք պիտի ըսէր Յակոբ Պարոնեան։