Փոքրիկ հալիձորցիները երազում են գնալ մայրաքաղաք, բարձրագույն կրթություն ստանալ, որ գյուղի հոգսերի տակ «ճկռած» ծնողների հոգսը փոքր-ինչ թեթեւացնեն
«Պետք է իմանանք, թե կյանքն ինչ է, որ ասենք: Ուրիշները կյանք են վայելում, իսկ մենք կյանք ենք մաշում»,- մեր հարցին, թե՝ ինչպե՞ս եք ապրում, Հալիձորում ո՞նց է կյանքը՝ ասում է Հալիձորի բնակիչներից մեկը, որը չի էլ ցանկանում ներկայանալ: Սյունիքի մարզի Հալիձոր համայնքում վեց հարյուր բնակիչ է ապրում: Հալիձորցիներն առանձնանում են իրենց աշխատասիրությամբ, այստեղ մարդիկ պրպտող են, ստեղծող, բայց մարդկանց՝ տարիների չարչարանքը գրեթե արդյունք չի տալիս: Օրվա հացի խնդիր են հոգում, առօրյա հոգսեր: Այս գյուղում էլ, ինչպես հանրապետության հեռավոր մարզերի շատ գյուղերում, մարդկանց կենսամակարդակը չի բարձրանում: Ընդհակառակը՝ տարեցտարի գյուղից արտագաղթողների թիվն ավելանում է:
Բնակիչներից երիտասարդ մի կին մեզ հետ զրույցում պատմում է, որ ամուսնությունից հետո ապրում է Երեւանում, հիմնականում ամռանն է լինում գյուղում: Ասում է՝ լավ կլիներ, որ գյուղն ասֆալտապատվեր:
Եթե եղանակը բարեհաճ է լինում, այս համայնքում բերքն առատ է ստացվում: Ընկույզ, հոն, թութ, նուռ, խաղող. սրանք այն մրգերն են, որոնք հալիձորցուն եկամուտ են բերում:
Հալիձորում մեր շրջելու պահին իր տան դիմացի քարին մտածկոտ նստած էր Ֆլորա տատը: Պատմում է, որ ամբողջ կյանքն անցել է Հալիձորում: Հիմա մեն-մենակ է ապրում, զավակները, սոցիալական պայմաններից դրդված, ճարահատյալ մեկնել են արտագնա աշխատանքի: Տիկին Ֆլորան ասում է, որ 40-ից ավելի թոռներ ու ծոռներ ունի, բայց նրանցից ոչ ոք այսօր իր կողքին չէ: Հարազատների մեծ մասն ապրում է արտերկրում, մի քանիսն էլ Կապանում ու Երեւանում են բնակվում: Տիկին Ֆլորայի խոսքերով՝ կյանքն այնպես է փոխվել, որ հարազատները հազվադեպ են այցելում Հալիձոր: Ներկայացնելով գյուղի մարդկանց հոգսերը՝ Ֆլորա տատն ասում է. «Եթե չլիներ կարկուտը, լավ բերք կլիներ, բայց գյուղացիների ամբողջ տանջանքը մի քանի օրում ջուրն ընկավ»: Նա վստահ է, որ եթե գյուղում, մարզում աշխատանք լինի, ապա երիտասարդությունը կմնա, ոչ մի դեպքում չի հեռանա եւ կշենացնի հայրենի գյուղը, բայց համատարած գործազրկությունը մարդկանց ստիպում է հայրենիքը լքել եւ օտար երկրներում ապրուստի միջոց փնտրել:
Այս գյուղում կյանքն ուրախ է միայն փոքրիկների համար. գյուղական կյանքը նրանց շատ է գրավում, մայրաքաղաքում չեն ուզում բնակվել, ասում են՝ գյուղում լավ է, ընկերներով խաղում ենք: Նկատեցինք, որ շատ անչափահասներ ծնողներին էին օգնում՝ այգիները մշակում, բերքը հավաքում: Մեր զրուցակից երեխաները ասում էին՝ եթե գնալ Երեւան, ապա միայն դպրոցից հետո՝ բարձրագույն կրթություն ստանալու համար: Նպատակը գյուղի հոգսերի տակ «ճկռած» ծնողների հոգսը թեթեւացնելն է:
Հալիձորցիները գովերգում են իրենց մեղրը եւ նշում, որ շատ զբոսաշրջիկներ ամռանը գալիս, իրենցից մեղր են գնում: Շատ ընտանիքներ 40-ից, 50-ից ավելի փեթակներ ունեն:
ՄԵՐԻ ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ
02.10.2014
