Գյումրու Վարդան Աճեմյանի անվան դրամատիկական թատրոնում 149-րդ թատերաշրջանը ազդարարվեց ոչ միայն «Սեր, ջազ, սատանա» ներկայացման ցուցադրմամբ, այլեւ պատմական «Մեսրոպ Մաշտոց»-ով:
Նշենք, որ մոտ 3 ժամ տևողությամբ ներկայացումը մեծամասամբ դիտելու էին եկել եկեղեցականները՝ Հայ առաքելական ու կաթոլիկ եկեղեցու սպասավորները, ինչպես նաև մեծ թվով դպրոցականներ՝ իրենց ծնողների հետ: Ինչու պատմական այս ներկայացումը ցուցադրվեց հենց այս օրերին, առավել քան հետաքրքիր էր լսել թատրոնի գեղարվեստական խորհրդատու Նիկոլայ Ծատուրյանի խոսքը՝ ուղղված հանդիսատեսին:
«Մի երկու խոսք ներկայացման մասին, ես շատ անգամներ շփվել եմ հանդիսատեսի հետ թատրոնում, կաֆեներում, ռեստորաններում, մի բան են ասում՝ պարոն Ծատուրյան, պատմական թեմայով մի բան բեմադրեք էլի, թե չէ անընդհատ ժամանակակից, բա պատմական թեմա՞ն… Բեմադրեցինք ձեզ համար «Մեսրոպ Մաշտոց», մանավանդ շատ կարևոր է այս բեմադրությունը հիմա: Ինչո՞ւ, որովհետև գաղտինք չէ, որ մենք մտնում ենք Ռուսաստանի այսպես ասած տիրակալության տակ, Մաքսային միություն և գիտենք, որ ռուսները բավական շեշտում են՝ բա ռուսերեն լեզո՞ւն… Իսկ ես ասում եմ բա հայոց լեզո՞ւն: Ուրեմն Մեսրոպ Մաշտոցը՝ հայ գրերի ստեղծողը, շատ ավելի շուտ է հայերեն գրերը ստեղծել, այդ իմաստով պետք է նշանավորել այդ հզոր մարդու արածը, այդ սուրբ մարդու անունը հնչեցնել մեր բեմերից»,- ասաց Նիկոլայ Ծատուրյանը:
Նիկոլայ Ծատուրյանը թեև գյումրեցի չէ, սակայն գյումրեցուն հատուկ հպարտությամբ շեշտեց, որ մյուս տարի 150 տարեկան դարձող Վարդան Աճեմյանի թատրոնը Թբիլիսիի թատրոնից հետո իր հնությամբ երկրորդն է: Եվ որ Գյումրու թատրոնից հետո նոր միայն հիմնադրվել են մայրաքաղաքի թատրոնները:
Կարդացեք նաև
Ինչևէ, ռեժիսոր Հովհաննես Հովհաննիսյանին հաջողվեց պատմական միջավայր տեղափոխել հանդիսատեսին (յուրահատուկ էին ինչպես բեմական հագուստները, այնպես էլ բեմի ձևավորումը), ցուցադրել այն բոլոր խոչընդոտները, որ ասորի կամ հույն քահանաները ստեղծում էին հայոց գրեր ստեղծողի դեմ:
Ներկայացմանը մասնակցում էր թատրոնի ողջ անձնակազմը ՝ մոտ 70 հոգի, նաև թատերական ինստիտուտի ուսանողներ ու պարային համույթներ: Նկատելի էր, որ հանդիսատեսը առավել տպավորված էր Սամվել Առաքելյանի խաղով: Վերջինս մարմնավորում էր ասորի քահանա Գաղարշի կերպարը, որը պայքարում էր Մեսրոպ Մաշտոցի՝ հայոց գրերը ստեղծելու մտադրության դեմ, իսկ ստեղծումից հետ փորձում էր ոչնչացնել հայոց գրերը: Նա այնպես էր մտել կերպարի մեջ, որ ի սրտե զայրացնում էր դահլիճում նստածներից շատերին, հատկապես կրոնավորներին. մերթ ընդ մերթ կարելի էր լսել նրանց զայրացած արձագանքը:
Նունե ԱՐԵՎՇԱՏՅԱՆ
Տեղից միջամտելը տգեղ է:
Շատ է հնաոճ: