Նախկին դատավոր Պարգեւ Օհանյանը նախընտրեց իշխանությունը ընդդիմություն լինելուց, որովհետեւ համոզվեց, որ այս երկրում ընդդիմություն չկա: NEWS.am-ի թղթակցի հետ զրույցում նա անդրադարձել է իր «ընդդիմադիր» անցյալին ու ՀՀԿ-ական ներկային, դրանց պատճառներին եւ հնարավոր արդյունքին՝ պաշտոն ստանալուն:
-Դուք Նոր Նորքում Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի շտաբի պետն էիք, ՀԱԿ-ի հավաքներին էիք մասնակցում, հիմա դարձաք ՀՀԿ անդամ, այդքան շո՞ւտ հայացքներն ու սկզբունքները փոխվեցին:
-Երբ ես շտաբի պետ էի, ՀԱԿ-ը չկար, ընդամենը նախագահական ընտրություններ էր եւ ես ընդամենը Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի հրավերով դարձա շտաբի պետ: Ի դեպ ասեմ՝ ես չէի էլ ուզում, ասացի՝ ես ուր, շտաբի պետն ուր, այսինքն՝ քաղաքականությունը ուր, վերջիվերջո ես իրավաբան եմ, ասաց՝ ինձ քո անունն է պետք, տեղակալներն ամեն ինչ կանեն: Ես դարձա շտաբի պետ՝ իշխանություններից լինելով մերժված, այդ պահին այլ կերպ չէր կարող լինել, մեկնված ձեռքից կարող էի լրիվ հրաժարվել, այդ դեպքում կստացվեր հարազատ ընտանիքից, իշխանությունից հեռացած մարդու մեկնած ձեռքից հրաժարվել: Դարձա շտաբի պետ եւ նրա ներկայացուցիչը Սահմանադրական դատարանում որպես իրավաբան, ես անգամ շտաբ չեմ մտել:
Իսկ ընտրություններից հետո ես ժողովրդի մոտ էի, ընդամենը մի անգամ ելույթ եմ ունեցել, որը հոգեւոր բնույթ ուներ, ոնց որ որպես շտաբի պետ, որ մի բան էլ ես ասած լինեի:
Ես արդարանալու կարիք երբեք չեմ ունեցել, հիմա՝ առավել եւս, բայց ես իշխանություններին երբեք չեմ հայհոյել նույնիսկ այն պարագայում, երբ ինձ ազատեցին աշխատանքից: Այո՝ այդտեղ էի՝ հրապարակում, այնտեղ էր ամբողջ ժողովուրդը, ոգեւորված ժողովրդական զարթոնքով, այդ բոլորը որոշ մարդիկ իրենց վերագրեցին ու ինձ թվում է այդ պատճառով էլ պարտվեցին, այնտեղ անձի պաշտամունքի էր վերածվում ինչ-որ պահի, երեւի բարին դա էր, որ չհաղթեց: Այդ հանրահավաքները որքան քաղաքական են, այնքան էլ ժողովրդական եւ ժողովրդավարական են:
Կարդացեք նաև
Ժողովուրդը էնտեղ էր, շատերը այլ զգացմունքներով էին, մի տեսակ ուրիշ զարթոնք էր:
-Լավ, իսկ ինչպե՞ս որոշեցիք դառնալ Հանրապետական:
-Դրա վրա մի անեկդոտ պատմեմ: Մեկը երկար տարիներ, այնքան ինչքան ես, ավելի քան 20, գալիս է մի ռեստորան, ճաշում է, ճաշելուց հետո գազար է խնդրում, դնում է ականջի հետեւը եւ հեռանում: Անձնակազմը ասում է մի հատ փորձենք, չեն հասկանում՝ ինչու է այդպես վարվում, հետո նորից է գալիս, գազար է խնդրում, ասում են՝ գազար չունենք, ասում է՝ իսկ վարո՞ւնգ, ասում է ունենք, դե մի հատ վարունգ բերեք, վարունգը դնում է ականջի հետեւը, որ գնա, մատուցողը ասում է, ներողություն էլի, էդ վարունգը ինչի՞ դրեցիք, ինքն էլ թե՝ բա չասացի՞ք գազար չունեք, հիմա իմն է:
Նյութի մանրամասները կարդացեք սկզբնաղբյուր կայքում
Ամոթ քեզ, Պարգև, դու էլ վաճառվեցիր…
Ինչու ես ստում, թե շտաբ չես մտել, բա ով էր այտեղ առոք- փառոք նստած քաղաքացիների ընդունելություն կատարում…
Ա Մ Ո’ Թ ….