Անհնարին է, որ Ուրուկ քաղաքի թագավոր-քուրմ եւ կիսաստված Գիլգամեշը իրեն թույլ տար Էնկիդու ընկերոջ մահվանից հետո այդպիսի երկար ճանապարհորդության դուրս գալ՝ Անմահության ծաղիկը որոնելու:
Եվ երկար թափառումներից հետո հասներ Մաշու լեռ, որն է՝ Մասիսը, եթե լեռն այդ սրբազան չլիներ: Այսինքն թե` Արարատը սրբազան էր բոլոր ցեղերի համար, ջրհեղեղից հետո եւ թերեւս ջրհեղեղից առաջ նույնպես:
Այսպիսի տարօրինակ մտքեր էին այցելում ինձ, երբ Բագարանից նայում էի Արարատին:
Չգիտես ինչու, համոզված եմ, որ Գիլգամեշը հենց այդտեղից էր բարձրացել Նոյ նահապետին տեսնելու, ով միակն էր, որ գիտեր անմահության գաղտնիքը, քանի որ միայն նրան էր Աստված անմահություն վերապահել:
Եվ հետաքրքիր է, որ այսօր Արեւելքի, ինչպես նաեւ Արեւմուտքի հին եւ իմաստուն ցեղերը կամ վերափոխվել են, կամ կորցրել իրենց արյան հիշողությունը՝ մեզ թողնելով մեն-մենակ Արարատի խորհրդի ու պատկերի առջեւ, երբ որ Արարատը իրենցն է նաեւ: Եվ ստացվում է այնպես, որ մաքրագործված մարդ-աշխարհ ստեղծելով՝ Աստծո ընտրած լեռը հիմա միայն մերն է՝ չլինելով մերը:
Կարդացեք նաև
Պատկերն ու խորհուրդը մերն է, լեռը՝ օտարինը:
Ու մենք խոնարհաբար, անապստամբ մեր տեսակով ընդունել ենք, սեփականաշնորհել այդ համամարդկային ահռելի ցավը: Եվ տառապում ենք ԱՆԱՐԱՐԱՏ՝ աշխարհի որ ծայրում էլ որ լինենք, որ օվկիանոսի ափին, որովհետեւ ոչ մի օվկիանոս ու ծով անսահմանության-անվախճանության այնպիսի խորհուրդ չունի, ինչպես Արարատը: Քանի որ ծովն ու օվկիանոսը ունեն հորիզոն-սահման, Արարատը անհորիզոն է…
Եվ ոչ ոք մեր մեծ ցավը մեզ հետ չի կիսում:
Ու հիմա նայելով անհորիզոն Արարատին՝ ես ուզում եմ կոչ անել բոլորին՝ եկեք Բագարան եւ մտածեք մեզ հետ միասին. ահա մի վայր, որտեղ կարելի է կառուցել բոլոր կրոնների տաճարները, ուր մենք կտեղավորվենք Աստծո անխտրական սիրո մեջ, քանի որ կլինենք իրար կողքի եւ ամենակարեւորը՝ դավանելով տարբեր հավատքներ՝ կլինենք միասին: Քանզի Արարատը բոլոր կրոնների Մայրն է: Եվ որովհետեւ Նա է Մայրը՝ սրբազան նախահիմքը բոլորիս, Նա պիտի լինի ազատ եւ անկախ: Նա պիտի լինի ԱՐԱՐԱՏ ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ՝ ինչպես այսօր Վատիկանն է, եւ լինի հասու սրբություն ցանկացած մարդու՝ անկախ նրա դավանանքից:
Դարձյալ վերադառնանք Արարատին եւ նրա աստվածընտիր էությանը, որ լինի համայն մարդկության ուխտատեղի, ինչը Աստծո պատգամն է:
ՄԵՐՈՒԺԱՆ ՏԵՐ-ԳՈՒԼԱՆՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ
12.09.2014
